Sterrenstof [Voltooid] [Herschrijven?]

Hoofdstuk 11 - Sterrenstof

'Ehm... Wij gaan weer boven huiswerk maken.' Zeg ik snel. Ik wenk Jackson.

Jackson, Gigi en Fay volgen mij de trap op. Als we eenmaal op mijn kamer zijn, doe ik de deur behendig op slot.

'Waar slaat dit op?' Sis ik kwaad. 'Inbreken? Alweer?' Ik kijk Fay recht in haar ogen aan.

Ongemakkelijk kijkt Gigi naar haar handen. Ze doet haar perfecte, roze lippen even open en klapt ze dan weer op elkaar, alsof ze iets wou zeggen wat uiteindelijk toch geen goed idee zou zijn.

'Waarom geloofde je niet gewoon?' Zegt Fay dan.

Gaan we dit onzin verhaal nou weer krijgen? 'Waarom geloof jij wel?' Kaats ik terug.

'Hierom,' Fay graait in haar zwarte schoudertasje. Ze haalt er een rood, leren buideltje uit. 'Hier zit mijn sterrenstof in.' Zegt ze trots.

Ik graai het zakje uit haar handen en open het.

'Voorzichtig!' Roept Fay. 'Enig idee hoe duur dat was?'

Met grote ogen staar ik in het zakje waar wit poeder in zit. 'Drugs,' Zeg ik hardop. 'Fay, dit zijn drugs..'

'Nee,' Fay pakt het weer terug. 'Dit is sterrenstof, Marit. S-t-e-r-r-e-n-s-t-o-f.' Spelt ze overdreven.

'Ben je gek geworden?' Vraagt Gigi spottend. 'Serieus Fay, dit geloof zelfs ik niet.' Ze rolt, zoals ze zo vaak doet, met haar ogen.

'Ik zal het bewijzen.' Zegt Fay.

'Je doet je best maar.' Jackson gelooft er schijnbaar ook niks van.

Fay grijnst. 'Letten jullie maar eens op.' Ze rommelt nog even in haar tasje, waarna ze er iets uithaalt.

'Wat...' Begin ik, maar meer kan ik niet uitbrengen.

Fay gooit wat poeder uit het zakje op haar hand en blaast het naar ons toe. Alles wordt wit en wazig. Ik val op de grond. Naast me hoor ik Jackson kreunen. Ik hoor de scharnieren van mijn slaapkamerdeur kraken. Dan ga ik knock-out.

Ik heb geen idee hoe laat het is als ik wakker word. Ik schiet overeind. Fay! Waar is ze?

Naast me zie ik Gigi die langzamerhand ook wakker word. Ik draai me om.

'Jackson!' Roep ik verschrikt.

Hij ligt met een snee in zijn arm en een wond op zijn voorhoofd op de grond. Het bloed stroomt eruit.

Wat is hier in godsnaam gebeurd?

Ik hoor Gigi geeuwen, waarna ze haar ogen opent en ook gilt. 'Oh my god! Wat moeten we doen? Hij gaat dood!' Jammert ze.

'Blijf hier.' Ik storm de trap af.

'Mama?' Maurits zit in zijn dinosaurus pyjama op de bank. 'Oh, Marit. Waar is mama?'

Ik slik. 'Maurits blijf even zitten. Ik ben zo terug.' Ik ren naar de keuken. Uit een la vis ik een rol verband.

Ik ren de trap op, open mijn slaapkamerdeur en gooi de rol verband naar Gigi. 'Help hem.'

Gigi knikt en doet haar uiterste best om Jackson te helpen.

Ik ren vervolgens naar de slaapkamer van Maurits en haal een t-shirtje en een broek uit zijn kledigkast.

Als ik beneden ben help ik Maurits met het aantrekken van zijn kleding. 'Maurits, ga maar even naar Thomas toe, oké?' Vraag ik. 'Zeg maar dat ik je over een uurtje weer op kom halen.'

Maurits knikt. Ik open de voordeur voor hem.

Thomas is de beste vriend van mijn broertje. Hij woont een paar huizen verderop en ik denk niet bepaald dat Fay daar zit, dus kan ze hem ook geen kwaad doen.

'Marit!' Roept Gigi hysterisch van boven.

Ik sprint de trap op, ren mijn slaapkamer neer en laat mezelf naast Jackson vallen.

Jacksons gezicht is lijkbleek, maar zijn ogen zijn half open. Hij doet zijn mond open, maar er komen geen woorden uit.

'Bel 112,' Ik werp Gigi mijn telefoon toe. 'Nu.'

Gigi knikt, drukt een paar toetsen in en loopt de gang op. Ik kan haar horen praten. Ze is helemaal in paniek. Ik moet eerlijk gezegd ook enorm mijn best doen om niet als een gek te gaan schreeuwen.

'Marit?' Hoor ik zachtjes naast me. Jackson probeert overeind te komen.

'Blijven liggen.' Zeg ik, hoewel ik het nu wel uit zou kunnen schreeuwen. Hij leeft nog!

Gigi komt de kamer weer binnen, met mijn telefoon aan haar oor. 'Ja...' Zegt ze. 'Nee, het slachtoffer is niet bepaald aanspreekbaar.' Na een tijdje krijgt ze er genoeg van. 'Stuur die verdomde ambulance gewoon.' Smeekt ze bijna. 'Alsjeblieft.'

Ik hoor hoe de vrouw aan de andere kant van de lijn haar gerust probeert te stellen.
Tu-ta! Tu-ta!

Een sirene! Ik ren de longen uit mijn lijf, de trap af, smijt de voordeur open. Een ambulance komt de straat in gereden. Hij stopt voor onze deur. Een paar ambulancebroeders springen de wagen uit en snellen naar binnen.

Dan pas zie ik de politieauto die ook aan komt rijden. Een politieagente stapt uit en komt op me afgelopen.

Ondertussen is bijna de hele straat hierheen gekomen - ook Thomas en Maurits.

'Marit?' Maurits komt op me afgesprint.

'Ssst,' Sus ik hem. 'Ga maar naar binnen. Er is niks aan de hand.'
  
'Waarom zijn die er dan?' Maurits wijst op de ambulance en de politieauto.
  
'Jackson heeft een ongelukje gehad.' Zeg ik. 'Ga nou maar terug.'
  
'Oké,' Maurits neemt er, gelukkig, genoeg mee. 'Kom Thomas.' Ze dribbelen weer weg.
  
'Kan ik je even spreken?' Vraagt de politieagente. Ze heeft lang blond haar dat is samengebonden in een staart en smaragdgroene ogen.
  
'Ja hoor,' Zeg ik een beetje ongemakkelijk.

'Oké,' De vrouw pakt een notitieboekje en een pen. 'Kan je mij vertellen wat er allemaal gebeurd is?'

Vanuit mijn ooghoek zie ik Jackson die op een brancard weggevoerd wordt. Ik slik.

'Het begon een tijdje geleden,' Begin ik. 'Er zat een meisje bij mij in de klas, Fay. We waren bevriend...'

Voor mijn gevoel heb ik wel een uur lang gepraat. Alles is eruit. Ik kijk de agente zenuwachtig aan. Misschien vindt ze het wel enorme onzin. Misschien gelooft ze me niet eens!
  
De agente knikt begripvol.
  
Gigi komt ineens aanrennen. 'Marit!' Hijgt ze. Ze slaat met haar handen op haar knieën: ze is helemaal buiten adem. 'Je moeder. Ze is weg.'
  
'Wat?' Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Bedoel je dat..?'
  
Gigi knikt. 'Ik ken Fay lang genoeg om te weten waar ze allemaal toe in staat is. En als ze Jackson als probeert te vermoorden, dan is het ontvoeren van een "random" vrouw vast ook geen probleempje.' Ze bijt op haar lip.
  
Ik kijk de politieagente doordringend aan. 'Jullie moeten haar vinden.' Fluister ik met schorre stem. 'Alsjeblieft.'