Sterrenstof [Voltooid] [Herschrijven?]

Proloog - de uitnodiging

Het is zaterdagavond en net zoals iedere andere zaterdagavond breng ik hem alleen door. Thuis. Op de bank. Met een enorme zak popcorn en Netflix. Mijn ouders zijn op zaterdagavond zelden thuis - ze moeten dan werken - en mijn broertje Maurits slaapt al. Ik heb niet echt iemand om 's avonds iets leuks te gaan doen. Ik, Marit Vermeer, 15 jaar oud en leerling op het Golden Star Gymnasium, ben nogal een loner. In mijn klas zitten 30 kinderen, maar niemand vindt mij interessant genoeg om mee te praten, laat staan om af te spreken. Op een iemand na, Fay, een klein meisje met rood, glanzend haar, maar ook zij heeft geen behoefte aan een "gezellige" meidenavond bij mij thuis. Nu niet, morgen niet, eigenlijk nooit. Net zoals de rest.

Eerlijk gezegd snap ik niet wat ik verkeerd gedaan heb. Vorig jaar was ik super populair en bevriend met iedereen. Ik gedroeg me toen precies hetzelfde zoals nu en ben geen enorme bitch geworden of zo. Misschien ligt het aan mijn reputatie die ik een paar maanden geleden gekregen heb: de freak die moest huilen om een onvoldoende voor wiskunde (die trouwens compleet onterecht was).

'Marit?' Mijn 7 jarige broertje komt slaapdronken de woonkamer ingelopen. 'Marit, hallo?'

Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Moet jij niet slapen?' Vraag ik semi-streng.

'Ik ben bang.' Fluistert Maurits. 'Volgens mij ligt er een monster onder mijn bed.'

Ik til mijn broertje op. 'Vast niet, kom dan gaan we even kijken.'

Ik loop voorzichtig de trap op en zet mijn broertje vlak voor zijn slaapkamerdeur weer neer. Ik gooi de deur open en doe het licht aan. 'Moet ik kijken of durf jij het nu zelf?'
  
Maurits kijkt me met angstige ogen aan. 'Jij!'
  
Ik laat me op mijn knieën zakken en kijk onder Maurits' bed.

TRIIIING!
  
Ik val verschrikt achterover, mijn hart mist een paar slagen. Maurits kijkt me bang aan. 'Marit?'
  
Dan pas herinner ik me dat het mijn eigen ringtone is. Ik zucht en klik mijn telefoon aan.

Hey Marit. Kom je volgende week ook naar Bella's huis? Ze geeft een te gek feest! - Fay
  
Ik glimlach zo breed dat ik het gevoel krijg dat mijn gezicht in tweeën splitst. Mijn vingers vliegen over het touchscreen van mijn telefoon.

Ja, lijkt me leuk! Ik ben er bij:) - Marit
  
Voor het eerst dit schooljaar, heb ik het gevoel dat ik er weer bij hoor.