Zie hierboven een foto van Jareth...
Twee dunne armpjes trokken me bijna achter over, zodat ik struikelde in het zand. Ik kon me nog net tegenhouden om niet bovenop Aurélie, mijn Franse vriendinnetje te vallen. Ze giechelde wat en ik stond op. Mijn handen zaten volledig onder het witte strandzand en ik klopte ze af aan mijn jeans. Het was niet heel koud buiten, ook al was het winter. Hier in Australië was het sowieso niet heel koud.
Vanavond zou ik bij Aurélie gaan slapen. Ik weet dat ze vast slaapt dus kan ik vast het huis nog wel uit sneaken om te kunnen doen wat ik altijd doe: op het bankje zitten. Sterren kijken.
'Jareth, let nou op! Ik zei wat, hoor!', kirde Aurélie. Aurélie was echt zo'n meisje dat met iedere jongen naar bed zou gaan die het zou vragen. Wel was ze mooi.
'Hm? Wah?', mijn stem klonk ongeïnteresseerd. Ze kakelde dat ze een nieuwe tas had gekocht en showde me een roze geval. Ik vond het maar een poep-lelijk ding. Het was fuchsia-roze met een lichtroze strik en het vloekte! Ook nog eens bij haar kleren. Nou had zij al geen smaak, maar dit was echt érg. Iedere dag droeg zij naar school een glitterend strapless topje. Bijna iedere dag. En haar borsten dan. Die had ze ook voor geen meter.
Aurélie giechelde toen ze merkte dat ik naar haar borsten staarde. Slet, dacht ik bij mezelf. Ik gaf haar een lange tongzoen en kneep in haar heup. Haar bruine ogen staarden mij aan- en ik viel niet op bruine ogen. Haar smalle lippen waren rood gestift, ook iets wat ik niet leuk vond. Aurélie nam mijn hand en ieders liep de weg naar huis.
___
Sorry dat Dawn hier nog niet in voorkomt. Maar dat gebeurt later. Je hebt nu wel een beetje een idee hoe Jareth is, niet?

JE LEEST
Bruine Ogen
RomanceDaar hadden ze elkaar ontmoet, voor het eerst elkaar gezien. Hij had haar zien zitten, de zon rees boven haar op. De mooiste tinten roze kleurden de wolken, de lucht heldergeel. Ze zat op het oude bankje, het gammele ding wat er al stond zolang hij...