De Stad Die Nooit Slaapt

Proloog

A/N: Jaaaa we mogen weer! Al sinds het einde van de zomerstopstories keek ik hier naar uit hihi.

Anne, Jantine, Nina en ik gaan jullie er weer doorheen lozen met onze verhalen! Volgende week zondag beginnen we dan eindelijk maar voor nu... eerst de prologen. Geniet ervan.

Xo Zipora

***

Proloog

Ondanks dat ze hier al meer dan een jaar woonde bleef de stad indrukwekkend. De stad overweldigde, bruiste en omarmde je. Jaimy verruilde haar geliefde Amsterdam voor de stad die nooit sliep, New York City.

"Enjoy your holidays miss V." zei Lauren, de receptioniste. Jaimy glimlachte. Ze werkte al een jaar bij Chanel maar ze moest er nog steeds aan wennen dat ze 'miss' werd genoemd door een medewerker die minstens drie jaar ouder dan haar was.

"Thank you Lauren! You too, have a lovely Christmas with your family." antwoordde Jaimy en een grote glimlach verscheen op Lauren's gezicht.  Tijdens de pauzes die Jaimy zo af en toe had maakte ze een wandeling in het Central Park en luchtte Lauren haar hart uit over haar familie. De ruzies die zij dagelijks hadden was niet te vergelijken met die van Jaimy en Rody. Sindsdien maakte Jaimy zich weleens zorgen over Lauren maar die zei dan dat het niet nodig was.

Altijd droomde Jaimy ervan om te wonen en werken in the big Apple maar ze had nooit gedacht dat het werkelijkheid zou worden. Na vier lange jaren studeren aan de Hogeschool van Amsterdam had ze allerlei opties.

Ze kon in de hoofdstad blijven en bij verschillende grote bekende bedrijven aan de slag maar na haar stage in het derde jaar was ze er zeker van. Gelijk nadat ze haar diploma had gehaald was de verhuizing naar de Verenigde Staten definitief.

Nadat het semester dat ze in het buitenland moesten gaan studeren dichterbij kwam was haar keuze al gauw gemaakt. New York, die stond bovenaan haar lijstje. Na 5 maanden studeren in New York wilde ze alleen maar terug naar Amsterdam om haar studie af te maken en haar diploma te halen. Hoe dan ook wilde ze terugkeren naar Amerika. Ze had haar hart verloren aan New York. Jaimy voelde zich al heel snel thuis en een nieuwe wereld ging voor haar open.

Ook had Jaimy haar stage in de grootste stad van de Verenigde Staten gedaan, namelijk bij Hugo Boss. Dit was een van de bedrijven die op de lijst van de Hogeschool stond. Bij Hugo Boss waren ze zeer te spreken over hoe professioneel Jaimy was en dat was niet alleen hen opgevallen, ook bij Chanel waren ze helemaal weg van haar. Tijdens een meeting had Jaimy zich in de kaart gespeeld bij het bedrijf van de Franse modeontwerpster. In de laatste dagen van haar stageperiode hadden ze bij Hugo Boss én Chanel haar een baan aangeboden. Als ze haar diploma had gehaald dan kon ze terugkeren naar de stad.

Jaimy stapte de lift uit en liep naar de uitgang. "Happy holidays James." zei ze tegen de beveiliger die naar haar glimlachte.

De mooiste tijd van het jaar stond voor de deur. New York was in de avond zo mooi maar tijdens de feestdagen was het prachtig. Alles werd tien keer gezelliger dan New York normaal gesproken was. Dit jaar besloot Jaimy om in New York te blijven. Haar ouders vierden de feestdagen op Curaçao en haar broer Rody vierde het met zijn vriendin en haar familie in Londen.

Jaimy liep naar buiten, het was ongeveer 9 graden. Ze woonde in een appartement vlakbij de Rockefeller. Het was maar 6 minuten lopen vanaf het hoofdkantoor van Chanel.

Toen ze het gebouw van haar appartement in liep werd ze vriendelijk begroet door Aaron, de portier. Jaimy liep richting de lift totdat ze werd tegengehouden door Bradley, de conciërge.

"Miss Verbeek!" Jaimy draaide zich om en keek hem even boos aan. Bradley begon te lachen. "I mean Jaimy."

Jaimy glimlachte. "You've got a visitor." Ging hij verder en wees naar de jongen die in de lobby zat. Verbaasd trok Jaimy haar wenkbrauw omhoog en liep op de jongen af. Toen ze dichterbij kwam had ze een vermoeden wie het mogelijk zou zijn.

"Rody?" zei ze verbaasd. De jongen draaide zich om en een glimlach verscheen op haar gezicht. Van blijdschap vloog ze haar broer om zijn nek.

"Hey kleine zus."

"Wat doe jij nou hier?" vroeg Jaimy nadat ze haar broer weer losliet. Rody krabde achter zijn oor en keek zijn zusje aan. Zo nieuwsgierig als de pest wachtte Jaimy op het antwoord en liepen ze met z'n tweeën naar de lift. Jaimy woonde op de 25ste verdieping. Het gebouw had 51 verdiepingen waarvan de eerste 21 kantoorruimtes waren, op de 22ste verdieping was een fitnessruimte en de rest waren appartementen. Het duurde dus wel even voordat de lift er was.

"Kerst vieren met mijn zusje wat moet ik anders doen? Me helemaal lam zuipen met mijn vrienden?" antwoordde Rody. "Nee bedankt."

"Kerst vieren met Chelsea misschien?"

Rody keek zijn zusje aan en schudde daarna zijn hoofd. Nu ze in New York woonde miste ze grotendeels wat er gebeurde in Nederland. Af en toe keek ze op Facebook maar dan was het maar heel kort. Meestal als ze thuiskwam dan was ze bek af en had ze nergens meer energie voor, ja van de bank naar haar bad en vervolgens haar bed lopen.

"Oke vertel op."

Rody zuchtte. "Ik heb het uitgemaakt, afstand Amsterdam – Groningen was gewoon niet te doen."

Met moeite probeerde Jaimy haar lach in te houden. Ze deed haar hand voor haar mond en keek haar broer aan. "Ja lach maar Jaim!"

"Zie je, al die tijd hadden Liam en ik gelijk. Van de 5 jaar dat je met haar was heb je 3 jaar lang geld uitgegeven aan die treinreisjes naar Groningen voor lucht." antwoordde Jaimy en drukte op de juiste knop.

Gelijk keek Rody zijn zusje met een boze blik aan. "Nu je toch over hem begint, is er iets tussen jullie aangezien jij en Quincy toch uit elkaar zijn."

Jaimy rolde haar ogen. Van alle vrienden van Rody kon ze het goed vinden met Liam en Rody moest er altijd iets achter zoeken als ze aan het praten waren of gewoon elkaar begroette met een glimlach.

"Ja, Engeland en de Atlantische Oceaan." zei Jaimy en pakte haar telefoon.

Eindelijk waren ze op de 25ste verdieping en liepen ze naar het appartement van Jaimy. Rody sleepte zijn koffer mee. "Hoelang blijf je?" vroeg ze toen ze de deur van haar appartement opende.

Rody haalde zijn schouders op. "Tot ik New York zat ben."