De Stad Die Nooit Slaapt

Epiloog

Epiloog

3 jaar later

"Het is hier mooi he?" zei Joël en sloeg zijn armen om Jaimy's middel die van het geweldige uitzicht in Londen aan het genieten was. Ze hadden een appartement vlakbij het Victoria Park.

Een half jaar geleden had Joël voor drie seizoenen een contract getekend bij Tottenham Hotspur waar een oude bekende trainer was, Frank de Boer. Hij wilde hoe dan ook dat Joël in de zomer kwam. Na het TikTak feestje in de HMH vroeg Joël een paar dagen later of Jaimy zijn vriendin wilde worden. Een maand daarna ging het achteruit met Rody en besloot Jaimy definitief terug te keren naar Nederland. Het was moeilijk om Bradley en Aaron en niet te vergeten Lauren achter te laten in New York maar ze had hen beloofd dat ze vaak op bezoek zou komen. Rody had het nog een jaar volgehouden en blies daarna zijn laatste adem. Jaimy woonde tot die tijd eerst bij haar ouders en trok daarna in bij Joël die nog een 2-jarig contract had bij Ajax.

"Ik ben trots op jou." zei Jaimy en drukte een kus op Joël's wang. In de afgelopen drie jaar en zeker tijdens het verlies van Rody was Joël een grote steun en toeverlaat geweest voor Jaimy zelfs tijdens belangrijke wedstrijden zoals de Champions League die hij met Ajax speelde.

"En ik op jou. Kan niet wachten als we morgen weer in het vliegtuig zitten." antwoordde Joël blij.

Jaimy glimlachte. Al in de zomer had Joël gezegd dat ze de feestdagen in the States zouden vieren. Jaimy wilde eigenlijk naar Ibiza of Dubai vanwege het weer maar Joël wilde perse naar New York en had ook gelijk geboekt.

Naast Joël had ook Davy zijn overstap gemaakt van de ArenA naar White Heart Lane. Inruil daarvoor keerde Christian Eriksen net zoals Jan Vertonghen terug naar Amsterdam. Jaimy kon aan de slag bij het hoofdkantoor van Chanel in Londen en Amber werkte in  the Wellington Hospital. Gelukkig hadden ze beiden een baan gevonden waar ze tijdelijk aan de slag konden zolang hun partners in Londen voetbalden.

-

Na een paar jaar waren ze weer terug in hun favoriete stad, New York City.

Jaimy had haar Miami Heat shirtje aangetrokken. Joël probeerde haar over te halen om een Nets shirtje te dragen maar ze weigerde. Dwyane Wade speelde nog steeds bij de Heats waar ze heel blij mee was. De wedstrijd was afgelopen en natuurlijk had het team uit Miami gewonnen. Joël gaf Jaimy een kus en stond op om naar de wc te gaan. Iedereen werd verzocht om te blijven zitten maar natuurlijk moest meneer Veltman het tegenovergestelde doen.

De lichten gingen ineens uit en de spot ging aan. De muziek werd aangezet en iedereen keek nieuwsgierig naar wat er ging gebeuren. De spot werd op iemand gezet en het publiek zag dat Jason Derulo het veld betrad en begon te zingen.

"A hundred and five is the number that comes in my head. When I think of all the years I wanna be with you. Wake up every morning with you in my bed. That's precisely what I plan to do. "

Terwijl Jason zong keek hij in de rondte, hij liep naar de rij waar Jaimy en Joël zaten. Jaimy's hart begon harder te kloppen toen hij dichterbij kwam. Hij stak zijn hand naar uit en nodigde haar uit om hem te volgen. Jaimy pakte Jason's hand en volgde hem naar het veld. Terwijl Jason door zong vroeg Jaimy zich af wat dit allemaal was en waarom hij uitgerekend haar meenaam.

"And you know one of these days.
When I'll get my money right.
Buy you everything and show you all the finer things in life.
We'll forever be in love. So there ain't no need to rush.
But one day I won't be able to ask you loud enough...

I'll say..."

Jason draaide Jaimy om ineens zag ze Joël op zijn knie met een doosje in zijn ene hand en een microfoon in zijn andere hand:

"Dear Jaimy, will you marry me?" zong Joël. Jaimy's ogen vulden zich met tranen en het viel dood stil in de zaal. Alle ogen waar op hun gericht.

Jaimy keek Joël aan en knikte. "Yes, yes. I will." Het was raar om nu in het Nederlands te antwoordden in een zaal vol met Amerikanen.

Geklap en gejuich kwam er van de tribunes en ook de spelers van zowel Brooklyn Nets en Miami Heat klapten in hun handen. Jason zong zijn nummer verder en Joël deed de ring om Jaimy's vinger. Jaimy omhelsde haar vriend en kuste hem vol overgave.

Toen ze hem weer losliet zag ze tot haar grote verbazing haar ouders met een trotse blik staan. Ze omhelsde hen en de tranen stroomden over haar gezicht toen ze haar moeder zag huilen. Niet alleen haar ouders waren er maar ook Romee en Laurens, Quinty met haar zoontje Sem, Joël's ouders en zijn broer en Davy, Amber, Mitchell en Lisa.

Na de wedstrijd gingen ze zich allemaal opfrissen en gingen ze met z'n allen uit eten bij een restaurant waar Joël had gereserveerd.

Joël tikte zachtjes met zijn mes tegen zijn glas en iedereen stopte met praten.

"Ik uhm, ik had net natuurlijk niet de kans om te vertellen waarom ik Jaimy als mijn vrouw wil." zei Joël en draaide zich om naar Jaimy. Iedereen keek hem nieuwsgierig aan. Hij nam diep adem.

"Vanaf het moment dat je je cola over me heen morste vond ik je gekgenoeg al leuk." begon Joël. Davy en Mitchell begonnen te lachen.

"Dat je eerst in het Nederlands mompelde en daarna in het Engels je excuses aanbood vond ik al leuk aan je. Ik was bang dat ik niet zou weten wie je was maar gelukkig had ik Davy en Mitchell overgehaald om een wandeling te maken in het Central Park. Daar knalden we dan voor de tweede keer tegen elkaar op, dit keer zonder cola. De derde keer was in Pacha waar ik je redde van een enge Amerikaanse creep."

Jaimy moest even lachen toen ze eraan terug dacht.

"Die avond veranderde toen Rody plots naar het ziekenhuis moest worden gebracht. De pijn en bezorgdheid was van je gezicht af te lezen. Ik kon je niet zo laten en nam je mee om te gaan schaatsen wat je helemaal niet kon."

Iedereen begon te lachen en Jaimy schudde lachend haar hoofd.

"We leerden elkaar kennen en ik kwam er achter dat je me echt niet kende. Elke keer als ik over Ajax begon dan begon je over een ander onderwerp. Het was niet zo dat je niks daarover wilde weten maar omdat je mij wilde leren kennen en niet Joël Veltman de verdediger van Ajax. Vanaf die dag hadden we elke dag met elkaar doorgebracht, sinds het moment bij de grote kerstboom bij het Rockefeller Center wist ik zeker dat ik voor je wilde gaan. De afgelopen drie jaar ben je een belangrijk persoon verloren in je leven verloren, nooit zou ik zijn plek kunnen innemen maar zoals hij er altijd voor jou was wil ik dat voor de rest van mijn leven zijn. Ik hou van jou, Jaimy. "

Een traan ontsnapte uit haar ooghoek, ze omhelsde Joël en hield hem even vast. Op dit moment miste ze Rody heel erg. Jaimy keek naar de personen die aan tafel zaten en voelde zich het gelukkigste meisje op aarde. Elke keer als ze naar Joël keek dan dacht ze eraan hoe dankbaar ze Bradley was. Nooit had ze gedacht dat ze de liefde van haar leven zou tegenkomen, diegene waar ze de rest van haar leven mee wilde delen, wiens achternaam ze binnenkort zou gaan dragen... met trots en alle liefde.

De persoon die haar zo gelukkig maakte had ze nooit op deze manier ontmoet als ze de keuze niet had gemaakt om te verhuizen naar De Stad Die Nooit Slaapt...

***

En dat was dan alweer de Epiloog van mijn Winterstopstory! Hoop dat jullie het leuk vonden, persoonlijk ik iets minder maar goed. Ik denk dat ik het elke keer ga zeggen dat ik Anne dankbaar ben dat ze me vroeg om mee te doen want ik vind het nog steeds super tof. Anyways, morgen twee gloednieuwe verhalen van twee topschrijfsters Jantine en Nina. Heel veel plezier en geniet ervan!

Xo Zipora