Wonderland One:
Letter From Mad Hatter
SHIRO
🎶Dora the Explorer, yeah!🎶
Nagising ako dahil sa punyetang ringtone na 'yon. Dora? Patay talaga sa'kin 'yong Hoke na iyon. Iniba na naman niya ang ringtone ko. Maybe I should put a highly guarded security system sa phone ko which is naglalabas ng mga highly armed weapons. Men, that would be awesome! No one can dare touch my phone.
Tiningnan ko 'yong orasan. It's still 2:37 in the morning. Who the heck are calling me in this late hours? Or early hours? Sinagot ko nalang 'yong tawag. Kanina pa 'to eh. Nakakairita na iyong boses ni Dora.
"Shiro! Shiro! Shiro!" Oh! Si Jazmyn pala 'to.
"Bakit? Anong nangyari?"
"Si..si Kelly!"
"Anong si Kelly? Anong nangyari sa kaniya?" Shit. Kinakabahan ako. Sana walang masamang nangyari sa babaeng 'yon.
"Pa..patay na siya."
"Patay?"
"May pumatay sa kaniya." Hindi.
"Nasaan ka? Pupuntahan kita?"
Dali-dali akong umalis. Dala lang ang jacket ko. Pinaandar ko kaagad ang kotse papunta sa bahay nina Kelly. I don't care if I'm still in my pajamas, in messy hair at may laway pa sa mukha. I just want to see my bestfriend.
But for fuck's sake! Why Kelly? That girl is already messed. She lost her parents because of an accident. They don't have any relatives kaya wala siyang choice kung 'di tumira mag-isa. I invited her to my house. My mom wanted too. But she declined. She wanted to be independent. But fuck! Kung alam ko lang na mangyayari 'to. I should convinced her more until she say yes.
Naalala ko pa noong una ko siyang makilala. She is broken because of her parents.
I am here all alone sa playground. I eat my lunch here because they are busy for the upcoming school fair. And since I'm done with my job, I'm just going to sit here.
Nilibot ko 'yong paningin ko. May mga batang nagtatakbuhan, naglalaro ng dolls at ng kung ano-ano. Nasa elementary section kasi ito ng school. And beside I love kids. They are very relaxing kaya dito ako tumatambay kapag wala ang barkada.
Napunta 'yong attention ko sa isang highschooler. Bibihira lang ako makakita ng highschooler dito. Mostly, kapag pumupunta ako rito ako lang yata ang makikitang mong mula sa high school section.
Nakaupo siya sa lumang swing. Masasabi kong maganda siya. She has a pale skin, a dark and wavy hair and reddy cheeks. But behind that beautiful face, she seem empty. Nakatulala lang siya habang tinititigan ang lupa. I can't help myself to worry kaya nilapitan ko siya.
"Hi! Alam mo, baka matunaw na iyang lupa sa kakatitig mo." Boom! R.I.P to me. Hindi ba naman ako pinansin. Nakatitig parin siya sa lupa.
"Alam mo, pwede mong sabihin sa'kin 'yong problema mo."At bigla siyang tumingin sa'kin. Dude! That's an achievement.
"But, I don't know you."
"'Yon na nga! We didn't know each other. I don't know you, you don't know me. So there is no bad telling your problems to a stranger. I just gonna lend my ear to you. Come on, I'm just gonna listen. Don't mind me."She hesitate. Pero I know magsasalita rin siya. Umupo lang ako sa katabi niyang swing at hinihintay siyang magsalita.
