Four.

10 0 0
                                    

----

Via's.

It's been three weeks since na-ospital ako. Hindi naman ganon kalala yung sakit kaya pinayagan na din ako lumabas kinabukasan. Well, buti na lang at kung hindi padin, magwawala ako sa hospital na yon, I have tons of things to do para lang balewalain iyon at magprenteng humiga sa kama nila at magpa alaga habang buhay.

Gaya ngayon, ang daming revision ng proposals na ipinadala namin kay Mr. and Mrs. Segavio. Hindi ko lang maintindihan kung bakit last week naman e okay na lahat, tapos biglang tatawag sila para sabihing madaming dapat mabago dahil hindi nagustuhan ng anak nila. Nakakainis, yung anak ba na yon yung ikakasal?? Hindi naman a. Magulang niya ang kliyente ko at hindi siya, pero kung makapag demand akala mo kung sino. Nai -stress ako sa kanya!

"Yna naman, ang sabi ko black coffee hindi brown, at sabi ko din less sugar, pero bakit sobrang tamis nito? Hindi ka ba marunong sumunod sa utos? Simpleng kape lang naman hinihingi ko a, ano bang mahirap don?" Saway ko sa intern namin nila Shiela dito sa Sales Department.

"Ah e ahm a sorry po Ms. Olivia, gagawan ko na lang po kayo ng bago. Sorry po." Sabi ni Yna habang nakayuko at dali daling pupunta sa pantry para gumawa ulit ng kape.

"Huwag na, hindi mo din naman trabaho yan." Napatigil si Yna sa sinabi ko, ipipilit pa din dapat niya pero wala hindi ko na siya pinag salita. "Sabi ko wag na, another statement so hard to understand Yna?"

Nag sorry siya at bumalik sa table niya sa tabi ni Shiela. Tinignan ako ni Shiela na parang nagsasabing huwag kang ganyan sa bata pero wala akong pakialam. Wala.ako.sa.mood.

Tahimik kong ginawa yung revisions at lahat ng tao, well, tatlo lang naman kami sa ngayon nila Shiela sa office dahil nag se Sales Call yung sales managers namin, walang nagsasalita. Ni hindi din nagpatugtog si Shiela ng kahit anong music which is helpful para makapag concentrate ako.

Past twelve na bago ako tumayo sa upuan ko at nakakain. Kaya wag nila kong sisisihin sa skipping of meals na yan, mahirap ang trabaho ko. Being a Banquet and Events Manager is really tough. Deadlines, revisions, proposals, client meetings, sales quota, and such. I love my job but I hate it sometimes as well.

"Have you sent the proposals and quotations to those new clients?" Si Yna ang tiga gawa or must say, tiga edit ng mga ganon para masend sa mga clients. Tumango siya, and she smiled sweetly. Dang, pang of guilt hit me. I should not had to be mean on her earlier, parang hindi din naman akong naging OJT before.

"Good. Kung wala ka ng gagawin for today, you can go home early. Don't worry about your work hours, still 8 hrs a day ang ilalagay sa DTR mo." Mas lalong ngumiti si Yna, she thanked us. She said she badly needed to have extra time in doing her thesis so she immediately packed her things and leave the office. Shiela smiled at me now.

"Well How about you Via, over time na naman? Don't stress yourself to much. Magpahinga ka rin, you know malayo pa naman yung mga events na meron tayo." pauwi na si Shiela at kanina pa niya ko sinasabihan na umuwi nadin.

"I thought you have a date with Jake, bakit andito ka pa?" I asked her while taking a bite on the food we have ordered a while ago. Tinira ko talaga to para may makain ako habang nag oover time.

"Well you should ask that yourself, bakit andito ka pa? You were supposed to log out same time as mine."

"OT." tipid kong sagot sabay kain ulit ng pizza. Oh heaven! sarap talaga.

Umiling lang si Shiela at kumuha ng isang slice ng pizza before heading out. Now I'm all alone by myself. Ah no, it's now between me - pizza - and computer. Great love triangle isn't it?

Don't Ever ReturnTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon