Büyük bir parkta iki küçük çocuktu onlar. Şimdi ise.. Küçük bir parkta bir büyük çocuk var.
Ölümün beden aldığı bir hikaye..
Çirkinin, lanet saçtığı bir hikaye..
Devamında ne mi oluyor? Orası çok fantastik. En iyisi sen okumaya başla ve Hunter a yar...
Hikaye düzenlemeye alınmıştır. Düzenlenen ilk bölümü okumaya hazır mısınız? İlk önce mültimedya da ki müziği açın. Başlayabilirsiniz.
"İlk ben yapacağım." dedi çocuk, ince tatlı sesiyle. Ve karşısındaki, yüzünde sayılamayacak kadar yarası olan, Küçük kıza baktı. Kız, kaşlarını çattı sinirle. "Hayır! Ben yapacağım. " dedi ellerini çamura batırırken. Büyük bir parkta, İki küçük çocuktu onlar. Önceden kum olan yüzey, Yağmur dolayısıyla çamur olmuştu. Kız bu fırsatı kaçırmamış, tek arkadaşı olan çocuğu çağırmış dışarı. Ve çamurdan pasta yapmaya karar vermişler..
"Hadi başlayalım o zaman, Kim kazanacak görelim. " dedi küçük çocuk kıza. Çocuk pasta yapmaya devam ederken, Kız sinsice gülümsedi. Eline, çocuğa farkettirmeden bir çamur yerleştirdi. Ve çocuğun üstüne çamuru fırlattı. Çocuk ellerini havaya kaldırmış şaşkın gözlerle kıza bakarken, Kız çocuğun bu haline tatlı kahkahalar atmış. Çocuğun altın renkli saçları çamurdan gözükmüyordu bile. Kızın gözleri gülmekten kapanırken, Çocuk aynı ifade ile iki avuç dolusu çamuru kızın üstüne atmış. Kızın kahkahası yarım kalırken, Bu sefer gülme sırası çocuğa geçmiş. Bir süre, kahkahalarla birbirlerine çamur atmaya devam etmişler. Tâ ki siyahlara bürünmüş bir adamın kıza seslenmesine kadar. Adam büyük bir ağacın siyah gölgesinde, kıza sinirle bakıyordu. Kız başını eğdi adamı görünce. Olağan üstü yaraları ; çamurla kaplanmış, Küçük pembe ayakkabıları çamuru emmişcesine kahverengi olmuştu.
"Geliyorum, Baba. " dedi ve korkak elleri ile çocuğa el salladı. "Gidiyor musun?" dedi çocuk kıza. Kız Evet anlamında başını sallamış. "Peki," demiş çocuk. "Ne zaman geri döneceksin? " kız bu soru karşısında kafasını babasına doğru çevirmiş. Umutsuzca çocuğa tekrar döndüğünde, "Bilmiyorum.. " demiş. "Yinede, Beni bekleme en iyisi. " demiş kız. Ve babasına doğru koşmaya başlamış. Gidişi, Hiç dönmeyecek gibiydi. Öyle bir koşmuştu ki, çocuğun iliklerine işlemişti. Öylece baktı kızın arkasından. Küçücük ellerini dön dercesine uzatmıştı ileriye. Ve elleri öylece kaldı. Gitme de diyemedi. Kızın, iğrenç yaralarını kusursuzca seviyordu o. Küçük kalbi, kız için atıyordu adeta. Ama kız gitmişti. 'beni bekleme. ' demişti son defa kız, çocuğun onu hep bekleyeceğineeminkenhemde..
Babası kızı, arabaya bindirdi ve gözleri dolan çocuğa baktı. Ve sert bir ifade ile kendi de arabaya bindi.
"İşte.. " dedi çocuk, gözlerinden yaş akarken. "gitti. "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
