KIR PAPATYASI

BÖLÜM 1- KIR PAPATYASI

İlk baharın başı olan Mart ayında kokan mis gibi çiçekler...

Bir çiçek kopardım son kez ona baktım, çiçeğimi taktım göğsüme. Mevsimlik elbisemle kırlarda dolaşırken geçtim meyveli ağaçlardan ve mis kokan bahçelerden..

Yerdeki papatyayı gördüm ve tam alacakken annem "hadi gidiyoruz," dediğini duydum. Papatyayı kopardığım yere bıraktım. Tam ilerliyecekken durdum. Geri döndüm ve tek başına kalmış papatyayı da aldım. Kıyamadım, çünkü orada bıraksaydım gururum incilcekti. Onun da üzgün olacağından emindim.

Ben bitkilerle, çiçeklerle büyümüş bir kızdım. Çocukluğum kırlarda geçmişti. Her hafta illa bir gün bu kırlara gelir, doğayı izlerdim.

Aileden kimsenin benim kadar doğa sevgisi yoktu. Sadece ben bu kadar çok seviyordum. O yüzden de adımı Doğa koymuşlar. Doğa Parlar.

Adımdan o kadar memnunum ki anneme hep aklıma geldiğinde teşekkür ediyorum. Adımı annem koymuş.

Bir ablam ve bir kız kardeşim var. Ablamın adı Selin. Kardeşimin de Buket. Ablam 24 yaşında. Ben 17. Kardeşim 6 .Biliyorum, aramızda çok yaş var. Ablamı erkek sanıyorlarmış, ama son anda kız olduğunu anlamışlar. Hala bile dalga geçiyoruz.

Erkek kardeşim yok. Keşke ablam erkek olsaydı da benim de bir abim var diyebilseydim. Ama bu olmadı.

Annem 38 yaşında. Mühendis. Babam ise 42 yaşında. O da elektrik mühendisi. Bizim aile topluca mühendis. Ablam işletme okuyor. Bense hala lise üç öğrencisiyim. Kardeşim bu yıl anasınıfına gitti.

Bizim aile böyle işte. Çocukken yeterince mutlu olmuştum. İstediklerimin hepsini yaptılar. Ama artık büyüdüm. Kendi başımın çaresine bakabilecek duruma gelmiştim.

Yürüyerek arabanın oraya geldik. Arabaya binip evin yolunu tuttuk. Elimdeki papatya solmaya başlamıştı. Babama "daha hızlı gidemezmiyiz baba?" dediğimde "N'oldu?" dedi.

"Papatyam soluyor da biliyorsun çok severim," dediğimde cevap vermedi ama hızlandı. O da benim gibi çiçekleri çok sever.

Eve geldiğimde elimdeki solmak üzere olan papatyayı suya koyup tek dostum olan Zeynep'i telefonla aradım. Ben "Naber kanka," dediğimde hapşırık sesi geldi.

"İyiyim senden naber" dediğinde,

"Bence iyi değilsin kapıyı aç geliyorum," dedim.

Zeynep'lerin evi bizim hemen karşımızdaki evdi. Aramızda küçük bir yol vardı. Balkondan da konuşabiliyorduk.

Evine geldiğimde hemen odasına çıkıp kapıyı kitledik.

Arkadaşlar inşallah beğenmişsinizdir. Vote verip yorum yaparsanız çabuk yeni bölüm gelir. Lütfen yorumlarınızı bekliyorum. İlk bölüm nasıl olmuş?