DÖRDÜZ!(TAMAMLANDI)

D-17

İyi okumalar...

LARA'DAN...

Elimde ki kitabı bankın üzerine koyduğumda gözlerim uzun zamandır kitap okuduğumu belirtircesine acıyordu. Yaptığım makyajdan dolayı onları ovuşturamadığım için çareyi sadece birazcık acılarını geçirmek için gözlerini kapatmakta bulmuştum.

Gözlerimi kapatıp kafamı banka koyduğumda kollarım ile de başımı çevrelemiştim. Her zaman birinin benim hareketlerimi izlemesi -özellikle de ben uyurken- çok rahatsız ederdi. Bu yüzden dolayı uyurken veya üzgünken yüzümü gizlerdim.

Bir süre okuduğum kitaptaki olayları düşünürken aslında bir çok seçenek olmasına rağmen yazarın en akıla gelmeyecek şekilde olayı çözmesi oldukça başarılıydı. Bunun sonucunda da kitabı elimden bırakamamış gözlerimin bu denli acımasına neden olmuştum,

"Lara,"

Aklım kitaptan uzaklaşarak uzun zamandır görmediğim Rüzgar'ın sesine odaklanmıştı. Hiç kafamı kaldırma zahmetine girmeyerek tekrar okuduğum kitaba odaklanmaya çalıştım. Ama nafile bir çaba idi benimkisi, kitaplarla onu beynimden uzaklaştırmayı becermişken birden karşıma çıkması tamamen tesadüftü. Adım sesleri yaklaştıkça kafamı kaldırmamakta inat ediyordum. Bu da ona karşı tavır aldığımı gösterirdi öyle değil mi?

"Lara bana bakar mısın?"

Rüzgar bir kez daha bana seslendiğinde isteksizce çareyi kafamı kaldırmakta bulmuştum. Aslında birazda isteyerek diyebiliriz,

"Ne vardı?"

"Aramıza dönüş yapabildin demek,"

Rüzgar'ın yüzünde ki oluşan gülümseme benim sinirlerimi zıplatırken "Ah! Senin kadar uzun süreli değil ama kusura bakmazsın inşallah," demeden duramamıştım.

Rüzgar'ın yüzündeki gülümseme yavaşça yerini pişmanlığa bırakırken aslında bunun kalbimi sızlatmaması gerekliydi öyle değil mi?

Ben onunla aramızda ki bazı şeylerin değiştiğini düşünürken o öyle düşünmemiş olacakki iki haftadır ne aramıştı ne de onu görmüştüm. Eğer sonuç buysa onu kendimden uzaklaştırmak benim için hayırlı olandı öyle değil mi?

"Lara bak ben--"

"Bana açıklama yapmak zorunda değilsin Rüzgar,"

"Ama-"

"Tamam dedim,"

Son cümlemi söyledikten sonra banktan kalkıp kitabımı elime aldım ve ona arkamı dönerek ilerlemeye başladım.

"Lara bekle ve açıklamam izin ver!"

Ona tekrar cevap vermeyip yürümeye devam ettiğimde kolumun aniden çekilmesi değilde bunu yapmanın Rüzgar olması beni oldukça şaşırtmıştı.

"Beni dinleyeceksin!"

"Dinleyecek bir şey yok Rüzgar! Senin için ne anlama geldiğimi görmüş oldum işte! Bak herşey açıklandı değil mi? Şimdi bırak!"

Onun sesini yükseltmesi ile bende istemsizce bir şekilde sesimi yükseltmiştim.

"Cidden böyle mi düşünüyorsun?"

"Cidden böyle düşünüyorum!"

"Öyle olsun o zaman,"

Rüzgar kolumu bıraktığında herşeyin bittiğine kanaat getirmek üzereydim ki buna bile fırsatım olmadan kendimi onun omuzunda bulmuştum.