SAHTE SİYAH

4.bölüm

Bir hafta boyunca onu hiç görmemiştim ve bu süreç aklımda yeni sorular oluşmasına,konuşurken söylediklerini tekrar tekrar düşününce beni unutmadığını fark etmeme neden olmuştu. Mesela çarpışmamızı unutmamıştı. İnsanlar mavi gözleri unutamaz ama onun gözleri simsiyahti ve çoğu mavi gözden daha etkileyici daha içten bir etki bırakmıştı bende. Ben de onun gözlerini unutamamıştım. İçimde garip bir his vardı. Midemde kelebekler değik kargalar uçuşuyordu. Evet kargalar,bizim gibi siyah insanların yaşadıkça içindeki renklilikte ölüyor kelebekler intihar ediyor çocuk karanlığa gömülüp çığlıklarını bastırıyor. Belki de kendime yakın gördüğüm için çıkmıyordu aklımdan Manas.
ilk gördüğüm ve bu gün arasındaki 2 ay da çok aklıma gelmişti ucubem ama ilk ve son görüşümdü diye düşünerek duygularımı bastırmaya çalıştım ve açıkcası onu tekrar görme umudu ile barlar sokağına da bir kaç kez daha gitmiştim. Dur bir dakika! doğru ya bu bir hafta içerisinde de orda olabilirdi!
kendi kendime düşünürken orda olabileceğini fark ettim ve üstüme birşeyler geçirip hemen evden çıktım gördüğüm ilk taksiye atlayarak gitmek istediğim yeri söyledim.
burayı ilk başıma yalnız gelmiyordum ama bu gün ayrı bir kalabalık vardı büyük ihtimalle hafta sonu olduğu için bir konser vardı ve saat de oldukça geçti. İlerledikçe sesler yükseliyordu. Bir an onun sesini duyduğumu sandım ama garipten sesler duyduğumu düşünerek yürümeye devam ettim ama sesler kesilmiyordu. Sonunda o olduğuna karar verdim ve koşarak sesin geldiği yere yöneldim. İçeri girdiğimde bütün muhteşemliği ile sahnedeydi adeta sahne ile bütünleşmişti etrafa baktığımda pek çok kızın onu rahatsız edecek derecede süzdüğünü fark ettim ama o bakmıyordu bile. Mekanın üstündeki duman tabakasına odaklanmıştı ve bir insanın söyleyebileceği en içten şekilde şarkısını-rap-söylüyordu. Öne doğru yürümeye başladım ve olabildiğince yaklaştım sonunda beni görmüştü. Tekrar yukarı bakmadı sadece bana odaklandı ben de bir an olsun ondan gözlerimi ayırmadım. Seni buldum dercesine ona bakıyordum içimde tarifsiz bir mutluluk vardı. Bir an sanki herkesin sesi kesildi herkes gitti sadece biz vardık sanki bana söylüyormuş gibi hissettim sözleri bana yazılmış gibi okuyordu ve gözlerini bir an olsun kırpmamıştı ben de kırpmamıştım dakikalarca birbirimize baktık
--
MANASIN AĞZINDAN
Okuldan biraz uzaklaşmaya ihtiyacım vardı. O küçük cadıyı gördüğüm ilk günden beri kafamı toplayamamıştım bundan 2 ay önceydi onu ilk gördüğümde yemin ederim ki büyülenmiştim konser boyunca onu izledim her hareketini ve mimiklerini ezberlemek istemiştim kendisine bakarken yakalamıştı beni ama gözlerimi çevirmedim ona bakmaya devam ettim gözlerimin içine bakıyordu ve daha önce hissetmediğim şeyleri hissetmemi sağlıyordu,bu gün yine o şekilde bakmıştı bana umutla,sevinç ve mutlukla bakmıştı. O an hayat durdu sanki sadece o ve ben vardık garipti. Ben bir rapçiyim ve hızlı söylemem gerekiyor ama bu gün sanki onun sözleri anlamasını ister gibi yavaş söylemiştim tane tane ve yavaş söylemiştim. Parça bittiğinde hala birbirimize bakıyorduk bu an hiç bitmemeli gibiydi sahneden indim ve gözlerimi ayırmadan ona doğru yürüdüm ben ona yaklaştıkça yanaklarını kızarıyordu. Bembeyaz bir teni olduğu için hemen fark ediliyordu zaten. Yanına gittiğimde bana fısıltıyla "seni buldum" dedi. Anlamamıştım zaten aynı okulda okuyorduk? Ama bozuntuya vermek ve anın büyüsünü bozmak istemediğim için ben de ona yaklaşıp kulağına fısıltıya "beni buldun" dedim ve yanağına küçük bir öpücük kondurdum."