The Casanova's Baby! (Underconstruction)

Chapter 10

Smile more than you cry.

I was smiling dahil ang sweet ng bestfriend ko. I am still smiling because we are still walking patungo sa bahay ko. Di pa rin nag babago ang bestfriend ko, si Bryan. He makes people smile whether they're in the mood to do such or not.

Malapit na kami sa bahay. Pero ang topic namin habang naglalakad eh yung mga nagawa namin nung mga bata pa kami. Those memories na masasaya, malungkot, at ang mga kalokohan. Siyempre di naman mawawala ang mga kalokohan. Your childhood is not awesome if you haven't experienced those memories called "kalokohan."

"Oh cge ellen. Pasok ka na." He said while smiling.

"Eh ikaw? Pasok ka na rin muna." Sabi ko. Di ba siya papasok?

"Di wag na. Nahatid na rin naman kita." He answered and smiled.

"Sige na. Pakita ka muna kay mama." I said cloyingly.

"Arrrghh! Stop it." He commanded while rubbing his hair with his right hand. 

"Stop what?" I said, wondering if I had done something wrong.

"That cloying thing you've just did. It's disgusting." He answered whilst shrugging.

He's cute when he shrugs. I can't help it but to laugh. I burst out. It can't be helped anymore.

"You should have seen your face." I paused because I was still laughing, "Such an epic fail face." I continued.

"Sige! Di mo lang alam na sa bawat pagtawa mo ay mas lalo akong nasisiyahan, dahil nagawa kitang pasayahin." Sabi niya. Then it caught me out of guard. What is he saying?

"A-ano?" I said. I was stuttering because I was still catching my breath dahil sa kakatawa. Pero nagulat talaga ako.

"Nevermind." He pauses, "Pasok ka na. Baka di ko pa mapigilan ang sarili ko." He added, then paused. "Mahalikan pa kita diyan eh." He continued then I saw a grin on his face.

Shock is an understatement. Parang dumaloy lahat ng dugo ko papunta sa mukha ko. I think I just blushed. Why would he kiss me? 

And I saw his face. It is moving towards the direction of mine. It was in a slow motion. Everything is in a slow motion. Then, I just heard a whisper.

"Stop blushing! It turns me on." He said whilst grinning. Then, walk out.

Iniwan ba naman akong naka NGA-NGA? Siguro ngumingisi na yun ngayon.

Pumasok ako sa bahay para makapagbihis. Hanggang ngayon namumula pa rin ako. Una kong hinanap si mama sa loob. Wala lang. Wala pa kasi sila kuya at papa ngayon eh. Mamaya pa yun uuwi.

"Oh anak! Bakit ang pula ng mukha mo? May lagnat ka ba?" Tanong ni mama at dali-daling pumunta sa akin at hinawakan ang aking noo.

"Wala ma. Mainit lang sa labas." Pagpapalusot ko habang naka-ngiti.

"Mainit? Eh bakit ikaw lang ang nakangiting na-iinitan?" She asked. Okay. Mag-isip ka nang ibang palusot Rae. 

"Kasi nga. Bawal ma-stress." Sabi ko ng nakangiti. Bumenta ka sana. 

"Oh sige na. Magbihis ka na nang makakain ka na." Pagtataboy sa akin ni mama.

Habang nagbibihis ako sa kwarto ko. I rubbed my stomach gently. Na-realize ko na mas masaya ako pagkasama ko si Bryan kaysa sa ama ng batang ito. Bakit? Yung tipong ma-fefeel mo yung intense pagmagkasama kami ni Chris. Ewan ko. Di ko alam kong the feeling is mutual ba. 

Simula nung nalaman niyang buntis ako parang nagbago siya. O di kaya, di pa nag sink in lahat sa kanya. Alam ko iyon dahil I've been there. Matagal-tagal ko ring na absorb yung mga nangyari. Pero Little by little, natanggap ko na rin.