ÜVEY ABİ #Wattys2016

1.Bölüm:ÜVEY ABİ

Miltumedyadaki Melis. Düğündeki elbisesiyle.

"Neden anlamak istemiyosun baba? İstemiyorum, is-te-mi-yo-rum."

"Sen istesende istemesende ben Elçin'le evlenicem."

"Sevmedim onu. Hem benim gözüm tutmadı o kadını tamam mı."

"Yaa neyini sevmedin Elçin'in? Gayet iyi biri. Neden gözün tutmadı ayrıca?"

"Ya tutmadı işte. İstemiyorum o kadını. Eğer beni birazcık seviyorsan evlenmezssin o kadınla!"

"Melis tabiki de seviyorum seni. O nasıl laf öyle."

"O zaman onunla evlenme."

"Melis gerçekten çocuk gibi davranıyosun."

"Çocuk gibi mi? Asıl sen çocuk gibisin baba annemi daha yeni kaybettik. Nasıl böyle davranabiliyorsun?"

"Melis anneni kaybedeli 5 ay oldu. Lütfen biraz anlayışlı ol. Hem annen olsaydı o da aynı şeyi isterdi."

"Anlayışlı falan olmayacağım."

Deyip kapıya doğru yürüdüm. Tam dışarı çıkıcakken babama dönüp.

"O kadına asla anne demeyeceğim."

Deyip evden çıktım. Arabama atlayıp kayalıklara geldim. Canım ne zaman sıkılsa buraya gelirdim. Dalgaların sesini dinleyip rahatlardım. Kayalıklara oturdum ve hıçkırıklarımı tutamayıp ağlamaya başladım. Şu anda sadece dalgaların ve benim hıçkırıklarımın sesi vardı.

İnanamıyorum yaa babam nasıl başka bir kadınla evlenir. Annemi ne kadar çabuk unutmuş.

Annemi tarfik kazasında kaybettik. O gün bir davet vardı. Annemle ikimiz davetleri sevmezdik ama gitmek zorunda kalmıştık. Davet çıkışında da ben Aylin'in yanına gitmiştim. Annem tek başına eve gitmek zorunda kalmıştı. Keşke onu yalnız bırakmasaydım, keşke ona doya doya sarılsaydım öpebilseydim. Annem eve giderken arabanın firenlerinin tutmadığını farketmiş ve...

Annemi çok özlüyorum. Babamı da hiç anlamıyorum. Annemi ne çabuk unuttu. Hayır anlamıyorum nasıl o kadınla evlenir. Ona asla anne demeyeceğim.
O kadar çok ağlamıştım ki gözlerimin kızardığına eminin, gözlerim acıyordu.
Telefonumun çalmasıyla düşüncelerimden ayrılıp telefona kimin aradığına baktım ama gözlerim çok bulanıktı hiçbirşey göremiyordum. Gözlerimi silip tekrar telefona baktım. Aylin arıyordu.

"Efendim."

"Melis, iyi misin?"

Sesimden kötü olduğumu anlamış olucak ki böyle bir soru sordu.
Daha fazla kendimi tutamayıp hıçkırıklar içinde.

"Değilim."

Dedim.

"Nerdesin sen? Söyle hemen geliyorum."

"Kayalıklardayım ama yalnız-"

Sözümü bitirmeden telefon yüzüme kapatmıştı.

Bir süre sonra Aylin arabasıyla geldi.
Yanıma gelip bana sıkıca sarıldı. Bende ağlayarak ona karşılık verdim.

"Melis neyin var?"

"Ben çok kötüyüm Aylin."

"Ne oldu canım?"

"Babam başka bir kadınla evlenecekmiş."

"Ne?"

"Bak sen bile şaşırdın. Bide beni düşün."

"Tamam canım tamam." Dedi ve daha çok sarıldı. Sözlerine devam etti. "Ağla rahatlarsın."

Aylin'in söyledikleriyle daha çok ağlamaya başlamıştım.