ÜVEY ABİ #Wattys2016

10.Bölüm:HAYAL KIRIKLIĞI

Miltumedyada Melis var.

Telefonumun sesiyle o güpgüzel uykumdan uyanmak zorunda kaldım. Kim bu münasebetsiz ya. Pazar gününde sabahın bu saatinde insan mı aranır? Komidinin üstündeki telefonumu alıp kimin aradığına bile bakmadan kulağıma götürdüm.

"Ne var?"

"Kızım o nasıl bir telefon açmaktır ya."

Ah tabikide sabahın bu saatinde beni rahatsız eden Aylin'den başkası olamaz.

"Aylin ya sabahın bu saatinde güzel arkadaşını rahatsız etmeye utanmıyor musun?"

"Ne sabahı süslü? Saat" bir süre sessiz kaldı sanırım telefonundaki saate bakıyordu."12:46."

"Nasıl?"

Telefonumu kulağımdan çekip saate baktım gerçektende doğru söylüyordu. Öğlen olmuş.

"Ohohoo sen daha yat zıbar."

"Ay gerçekten çok geç olmuş."

"Ay kızım bak ben ne diyorum?"

"Ne diyorsun yine Aylin?"

"Diyorum ki, kalk şimdi yatağından üzerini giyin ve aşağıya gel seni bekliyorum sonra dışarı çıkcaz."

"Aşağıya in, derken?"

Dedim soru sorarcasına ve şaşırmış ses tonunmla.

"Evet aşağıdayım. Cici annen ve babanla oturuyoruz. Hadi çabuk gel bekletme beni."

Dedi ve telefonu yüzüme kapattı. Bu ne ya. Sıcak yatağımdan kalmak zorundamıyım. Off benim hâla uykum var. Hem Aylin'in burda ne işi var? Aşağıya gel seni bekliyom falan. Ne oluyor lan? Sevgilim sanki. Yatağımdan kalkıp bonyoya paytak adımlarla gittim ve rutin işlerimi halledip odama geldim. Siyah tulumumu giyip saçlarımı saldım ve ayağıma siyah ayakkabılarımı giydim.
Son olarak hafif bir makyaj yapıp aşağıya indim.

Ooo Aylin hanım işleri büyütmüş. Baksana şuna sohbet muhabbet artmış.

"Yalnız birşey söyleyeyim mi Adnan amca? Elçin ablayla acayip yakışıyorsunuz. İyiki evlediniz yani."

"Teşekkürler kızım."

"Adnan amca, siz Elçin ablayla nasıl tanışınız?"

Ben araya girip konuşmalarını böldüm.

"Sohbeti ilerletmişiz."

Aylin
"Tabi kızım, bir saat seni bekliyoz burda. O arada sohbet ilerledi."

"İyi hadi nereye gidiyoruz."

"Hiçbir fikrim yok."

"Sen kahvaltı yaptın mı?"

"Biraz atıştırdım ama her zaman ki yere gidersek yerim."

"Tamam o zaman hadi gidelim."

Babam araya girip.

"Nereye gidiyorsunuz kızla?"

"Babacım bizim hep gittiğimiz bir yer var köy kahvaltısı falan yapılıyor. Oraya gidicez."

"İyi tamam bakalım. Fazla gecikmeyin."

Babama sarılıp.

"Tamam babacım sen merak etme."

Deyip yanağına sulu bir öpücük kondurdum ve Elçin ablayada el sallayıp evden çıktık.

Evet farkındayım Elçin ablaya biraz uzak davranıyorum ama öyle bir anda aman annem canım annem diye sarılamam ona. Annemin acısı daha çok taze. Sanki Elçin ablaya daha yakın olursam annemi yok sayıyormuşum gibi geliyor ve bu da beni huzursuz ediyor.