"Hey! Sen Stephen olmalısın?" Orta yaşlı saçları hafif kırlaşmış bir adam beni karşıladı. "Evet benim." Adama gülümseyerek karşılık verdim. "Benim adım Mark. İstediğin zaman beni bulup konuşabilirsin." Oldukça samimi biri olduğunu söylemeden geçemem doğrusu."Gel sana etrafı gezdireyim." Elini sırtıma koydu. Gezi başlasın!
"Burası benim bürom." Öncelikle olduğum kampdan bahsedeyim. Heryer yemyeşildi. Kalmamız için külübeler yapılmıştı. Doğal ve insana huzur veren biryerdi. Mark'ın bürosu içinde masa,sandalye vs.den oluşan küçük bir odaydı." Burada senin yaşında gençler bulunmakta. Hemen ısınacağıma eminim ve onlardan korkmaya gerek yok. Merak etme hepsi sen yaşında gençler. Ah bu kulübe senin. Umarım beğenirsin." İçinde tek kişilik yatak çalışma masası, sandalye , çift kişilik koltuk , gardırop ve pencere vardı. Kapı olduğunu söylememe gerek var mı?" Benden bu kadar. Eğlenmene bak." Çantamı yatağa koyup yerleşmeye başladım.
Sanki herkesin gözü üzerimdeydi. Ama bana öyle geliyordu. Bunu biliyorum. "Selam! Sen Stephen olmalısın?" Sarı saçlı bir kız önümde durmuştu." Evet... Peki sen kimsin?" Kimsin kelimesine vurgu yaptım." Ben Megan. Sana buraya alışmanı sağlayacak olan kişiyim. Yani bu benim görevim." Bana bundan bahsedilmedi." Peki sende bizim gibi misin?" Kelime bulamadım napıyım? "Hayır. Ben burada görevlilerden biriyim. Hadi o zaman sana etrafı gezdirelim." Gülümsedi ve kolumu tutup beni gezdirmeye koyuldu.
Birkaç saat sonra gezimiz bitmişti." Stephen ben birşeyler yiyeceğim gelmek ister misin?" Başımı hayır dercesine iki yana salladım." Ben biraz dolaşacağım. "Pekala. Sonra görüşürüz." Tamam dedim. Biraz yürümeliyim. Annem beni buraya göndereceğini söylediğinde kızdım. Ama sonunda kabullendim. Başımı biraz sağa çevirdim ve gölün kenarında oturmuş ayaklarını göle sokmuş bir kız gördüm. Uzun kahverengi saçları vardı. Gidip yanına oturdum. "Hey ben Stephen." Yüzünü yavaşça bana döndürdü. Gülümsedi. "Yeni mi geldin?" Bu soruyu beklemiyordum. "Evet daha bugün geldim." Kıkırdadı. Kim olduğunu bilmiyorum. Ama benim kadar bile normal olduğunu sanmıyorum. "Hoşgeldin mi demeliyim?" Yavaşça gülümsedim. Bir süre sessizce oturduk." Stephen!" Megan seslenmişti. "Görevlin seni çağırıyor. Herneyse bende gidecektim zaten. Ayağa kalktı. "Hey adını söylemedin?" Bunu neden söylediğimi bilmiyorum. Ağzımdan fırlayıverdi işte. "Sophia. Benim adım Sophia"
HEY! DURAMADIM İKİNCİ BÖLÜMÜ YAZDIM:D Okuyon yok ama neyse ben yazarak kendi kendime seviniyom burda kdhdkdhşaksjsh neyse saçmalıyom. Multimedyadaki Sophia Megan diğer bölümde gelecek. Bu arada hikayede Stephen olarak canlandıran çocuk gerçekte evli söyleyim dedim sadece. :D
