Pembe Elbise

115 10 1
                                    

Oradan hemen ayrılarak lavaboya gittim. Kalbim heyecandan yerinden çıkacaktı resmen . Aynaya baktığımda ne kadar iğrenç bir tipde olduğumun farkına varmistim. Saçlarım toplu gözlerimin altı sismis ve bitkin bir şekildeydim.
Lavabodan ayrılarak isimin başına döndüm.
Mesaim bitmiş ve eve gelmiştim kapıyı açtım salonda bir karanlık hakimdi , sessizdi ev ve issiz ...
Mutfağa yönelmistim bir anda kapının önüne gelince bir hayal belirdi gözlerimin önünde Annem, mis gibi kokan yemekler yapmış bir yandanda sofrayı hazırlıyordu
Bağırıyordu bana :
- kızım gelde sofrayı koymama yardim et
Ben bagiriyordum odamdan
- Tamam anne geliyorummm diye .
Ve gidiyordum içeri saçları yandan ikili bağlanmış hayattan bir sürü ümidi olan kız . Birden sarsilarak kendime geldim . Dalmistim yine eski olan, ama hic unutamadigim hayalime ...
Yorgunluktan olsa gerek uyuya kalmıştım salondaki koltukta .
Sabah kalktigimda her yerim tutulmuştu. Koltuktan kalkarak elimi yüzümü yikadim. Neden bilmiyorum ama bugün farklı olmak istiyordum, her zamankinden farklı . Havaya baktım gunesliydi açıktı kuşlar cıvıl cıvıl otuyordu dışarda . bugün tatil gunumdu ve ben her tatil günlerinde huzurevine giderdim . Birden onunda gelebileceği ihtimalini düşündüm ve ağzım kulaklarına vardı. Hemen koşarak dolabımin önüne geçtim Anneannemin almış olduğu toz pempe üzerinde sari çiçek resimleri olan elbisemi giydim . Saclarimi da saldim ve biraz dalgalandirdim pembe bir ruj surdum hafif , ve hazirlanmami bitirdim .
Son olarak kahvaltimida yaparak çıktım evden ...
Huzurevinde doğru yürümeye başladım . Çok uzak değildi ne kütüphane, ne de huzurevi , benim evime . O yüzden hep yürüyerek giderdim. Huzurevine vardığımda kalbim kut kut atmaya başlamıştı yine , kapıdan içeri girdiğimde gözlerim onu arıyordu ama yoktu etrafta. Bütün hevesim kırılmıştı .
Çiçek teyzenin yanina giderek ona getirdiğim kitabımi okumaya koyuldum ona . Bir an elimi tuttu sıkıca
- Boşver sen kitabi da kimmiş bakalım bu gönlündeki tahtın sahibi , demişti.
Çok utanmistim bu kadar belli ediyormuydum acaba ya o da anlarsa ama ben soyleyemezdim ki ona utanirdim ...
Kekeleyerek
- Hayır öyle birşey yok tombisim , hadi ben hikayeye devam ediyim. Diyerek gecistirmistim . Saate baktım 5 ti ve ben buraya geleli 4 saat olmuştu ama ondan yana gelen hiçbirşey yoktu .
Kitaplarımi da alarak üzgün bir şekilde kapıdan cikiyordum bir anda onun bana doğru geldiğini gördüm
Kütüphanede gördüğümden farkliydi !
Beni tanirmi acaba diye tereddute dusmustum . Bana dogru iyice yaklaşmıştı ama yanımdan geçip gitmisti ki tekrar donup bana baktı ve -Sen ?
Dedi , gözlerimin içine bakarak
Gozlerinin içine bakamiyordum bakarsam eğer hapsolacagimi biliyordum çünkü ...
Tekrar konuşmuştu o güzel sesiyle
- Pembe elbise yakismis ...


Gizli TutkuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin