bazen özlediğini düşünür ya insan işte öyle birşey
Ama kalbim hala o geçmek bilmeyen yara yüzünden kanıyordu gelmeyeceğine tamamen inanmak istemiyordu Tuğba oralarda bir yerlerde duruyordu sadece duruyordu işte...!
Ve ebru aklı bi başkasında olan birine yakınlık göstererek belki bi hata yapıyordu yada hayatının tek doğrusu onun açısından...
Ebru ailenin tek kızıydı yıllarca aile baskısı ile büyümüş deyimi yerindeyse ailesinden nefret eder durumdaydı buda onu mert'e bi adım daha yaklaştırıyordu
İşte bu andan itibaren olaylar hızla gelişmeye başladı levent ebruya mert'in telefon numarasını vermişti ebru aramak ile aramamak arasında gidip geliyordu elinde telefon ekranda mert'in numarası uyuya kalmıştı...
Mert yine kendini kitaplara vermiş adeta kitaplarla kaybolup gitmişti ki o sırada sessizliği telefonun o tahammül edilemez sesi bozmuştu...
+905*****0000
ARIYOR...
Kim olabilir ki gecenin bu saatinde yarı telaşlı bi halde aldı telefonu mert
*aloo
Ses yok
*aloo kimsin? Beni duyuyor musun ?
Derin bi sessizlik kapatmak istemedi mert öylece dinledi birşeyler vardı bu sessizlikte hissetmişti kararlıydı kapatmayıp bekleyecekti öylede yaptı bir buçuk saat beklemişti uykuya yenik düşmek üzereydi direniyordu...
Derken ve uyumuştu...
Sabah telaşla uyandı mert elini telefona attı kapalıydı belki de bi rüyaydı diye düşündü ama telefonu açıp arama kaydına bakmaktan da alı koyamadı kendini hayır bu bi rüya değildi o numara ve arama süresi gözünün önündeydi kimdi bu neden konuşmadı acaba o mu? Diye aklına Tuğba geldi sonra yok dedi olamaz, olmamalı tam unutmuşken bir daha asla yenik düşmeyecekti kararlıydı numarayı sildi hemen ve işe gitmek için evden çıktı...
Saat on civarıydı uyandı ebru birşeyler olduğunu hissetmiş olsa gerek direk telefona uzandı eli.
Evet olmuştu mert'i aramıştı ne yapacaktı şimdi?
Arayıp özür dilemeyi düşündü fakat ne diyecekti nasıl açıklayacaktı bilmiyordu ama aradı oysa aramasa mert Tuğba diye üstüne bile düşmemişti..
Ve mert kendini işe vermişken çaldı telefon yine o numara açmamayı düşündü biraz bekledi ve
*alo
#merhaba mert
*merhaba tanıyamadım
#şeyy ben Ebru levent'in arkadaşı dün gece için çok üzgünüm ben şey için aramıştım şey (şaçmaladığını anladı ve) sustu
*evet dinliyorum seni
#sonra konuşsak olurmu? gerçekten çok üzgünüm kusura bakma
*tabiki olur önemli değil
#tamam görüşürüz
*görüşürüz
Ve kapandı telefon ebru kendisine kızıyor adeta kafasına vuruyordu çok kötü bir konuşma olmuştu onun için...
Ama onun aksine mert için çok açıklayıcı bir konuşma olmuştu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Özlüyorum galiba
Romansabazen özlediğini düşünür ya insan işte öyle birşey dalgın dalgın oturup gözlerin bir yere dalıp gider aslında o an bulunduğun yerde değilsindir her ne kadar bedenin oraya hapsolmuş olsa da öyle birşey işte seni özlemek...
