The Royal Blood Pack [Discontinued]

Hoofdstuk 1

De natuur... Het is een perfecte omgeving voor puur stilte. De geur van bloed breekt mijn ultieme concentratie. Het ruikt zoo... Mmmm. Geritsel tussen de struiken rechts van me vandaan. Een rat rent voor me langs met een klein muisje. Een kleine snack voor het eten kan toch geen kwaad. Mijn instinct was me al voor, mijn poot komt precies terecht op de staart van de rat. Gepiep en gespartel komt van het kleine beestje af. "Hé!" De rat rent met zijn eten ervandoor. Bloed stroomt naar beneden van mijn poot. Ze zijn misschien wel lekker maar bijten als de duivel.

Met zorgvuldige moeite lik ik mijn poot schoon. Het is maar weer is tijd om terug te gaan. Met een sierlijke sprong spring ik op. Met mijn snuit duw ik de takjes weg van de struiken om naar huis te gaan. Na enkele bomen duw ik alles gemakkelijk aan de kant met mijn benen.☀️Langzaam wordt de bries die heerst in het bos erg duidelijk. Had ik maar wat warmers aangetrokken. De laatste stukken vacht verdwijnen en mijn snuit trekt terug. Des te meer mijn rug rechter wordt terwijl de botten breken, hoe meer ik het huis kan zien.

Morgen is het al een jaar geleden...dat Mathijs verdween. "Zoë! Je bent er eindelijk." Vincent zwaait naar me en loopt naar me toe. Elke stap die ik zet, zet hij twee keer zo snel. Op de laatste paar centimeter staan we met onze gezichten van elkaar af. "Je duurde zo lang, ik was zo ongerust." Ik sla mijn armen om hem heen, een tedere kus komt van sprake. "Love you." Ik leun dicht tegen hem aan. "Love you t0." Vincent en ik zijn al samen vlak na.. Je weet wel, het gebeuren. Omdat de academie weg is, mijn tante vertelde dat ze mijn moeder niet is, ben ik samen met Vincent, Roos-An en Justin naar het bos verhuist. "Blijf je er wel bij?" Met een fractie van een seconde kijk ik hem recht in de ogen aan. I am in Love..

"Laten we maar omlopen, de tortelduifjes staan daar." Dat kan maar 1 iemand zeggen; Justin. "Waar zijn jullie geweest?" Vincent kijkt Justin en Roos-An vragend aan, ze komen achter de bomen vandaan. "Ooit gehoord van voedsel, het is dinsdag" Op dinsdag gaan we altijd jagen, om de week wisselen we om. "Trouwens.. We weten het niet zeker maar wees op je hoede. Er is denk ik een jager in het bos." Roos-An kijkt achterom. "Richting het Westen." Ze wees waar de zon inmiddels zakt. Justin en Roos-An komen onze kant op. Ze slepen een net achter zich aan. "We vonden een nest met zwijnen zonder moeder dus die hebben we mee genomen." Het eten wordt naar binnen gebracht, waardoor je de geur van zwijnen kan ruiken.

--

We hebben denk ik nog nooit echt fatsoenlijk gegeten. Iedereen wilt net dat ene stuk. Logisch als het ook het lekkerste stuk is natuurlijk. Maar even genoeg over eten, in een jaar zijn er wel wat dingen veranderd. Omdat ik nu inmiddels bijna 18 ben, heb ik de Moon-Shape al helemaal onder controle! Mijn emoties kunnen me niet meer in Moon-Shape laten veranderen. We zijn het contact met bijna iedereen wel verloren, een tijdje hadden we een roedel van de academie in de buurt maar ze vertrokken naar het zuiden. Daphne verschijnt zo nu en dan, het fijnste is dat we gewoon in de midden van oneindigheid zitten! Geen mensen die ons lastig vallen, best fijn.. Soms.

Maar aan al het leuke komt z'n eind. Justin en Roos-An gaan volgende week naar hun familie. Hun plan is om ongeveer 2 maanden bij hun te blijven. Vincent is een wees, ma- "Zoë... Er is iemand om ons huis aan het cirkelen" Roos-An kijkt uit het raam van onze slaapkamer. Takjes op de grond buiten knakken om de beurt om, de blaadjes ritselen. Fel licht komt van buiten af. Onze deurklink wordt naar beneden geduwd. Roos-An springt op van de schrik en gromt maar de deur. "Roos-An rustig, er staat een mens voor de deur." Justin doet de deur verder open. "Mens? Geen wolf geur op te merken?" Hij schud zijn hoofd. "Zoë, Vincent is al beneden. Ik hou met Roos-An alles van boven wel in de gaten.

Op mijn tenen loop ik de trap af, het gekraak maakt de spanning alleen maar erger. Grommend zie ik 2 glinsteren ogen vanuit het donker. "Hoe durf je tegen mij te grommen!" Snauw ik. Vincent stapt uit het donker. "Sorry ik dacht.." Hij maakt zijn zin niet af. Een paar zachte stoten komen van de voordeur vandaan, er wordt geklopt. Ik wijs Vincent dat hij achter de deur moet staan terwijl ik dan op elk moment kan veranderen. "Nu!" Hij maakt de deur open, ik sta met smacht in positie. De gedaante valt naar binnen, op de grond zonder enige spiertrekking. We grommen samen naar 'het' op de grond. Het licht van de maan valt naar binnen. Het is niet zomaar een gedaante maar het is een jongen! In de ene hand heeft hij een zaklamp en in de andere zijn rugzak, die echt vreselijk stinkt naar patat! Vincent geeft een zetje met zijn voet tegen de jongens hoofd aan zodat zijn gezicht blootgesteld word aan het maanlicht. Hij ziet er niet echt bepaalt lelijk uit...

"Gugumm!" Vincent kucht heel overdreven en dan realiseer ik me dat mijn mond open staat van verbazing... Oeps! "Laat me hem is zien!" Roos-An duwt me aan de kant zodat ze het gezicht ziet van de jongen. Ze gaat zitten op haar knieën en bekijkt de jongen ademloos. Ondertussen komt Justin er ook bij staan. "Wat is hij knap!" Zegt Roos-An uit het niets. "Ehh ik bedoel hij ziet er niet echt bepaalt lelijk uit..." Dat dacht ik net ookal... Maar ik ben met Vincent dus nee!

------------
Hopelijk vonden jullie het eerste hoofdstuk leuk!

Plz laat een 🌟 achter en een 💬

Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!🎉