The Royal Blood Pack [Discontinued]

Hoofdstuk 9

"Hierbij is deze wolf nu toegekend als een echte wolf die vecht voor zijn roedel. Rank C is hierbij toegekend en zal hierbij altijd zo blijven." Voor m'n hele leven zal ik een Rank C blijven? Dacht het even niet! Met al m'n kracht draai ik m'n pols weer recht. "Wolf, wat had ik nou gezegt? De volwassenen maken het nú af." Weer grom ik maar nu ontwijk ik de klap die bedoelt was op m'n snoet. "Jullie bepalen NIET m'n toekomst! Doordat jullie de hoogste rank hebben denken jullie dat 'de A Rank' alles is. Nou nee! Elke wolf heeft recht op z'n keuzes! Zelfs als dat het z'n dood betekend!" Half Wolf-Half mens sta ik oog in oog met de zwarte wolf. Haar linkerarm gaat naar achteren terwijl haar klauwen tevoorschijn komen. Door grommend sta ik paraat voor m'n afstraffing. Een verschijning springt voor me. Ik hoor een schurend geluid van klauwen dat langs vacht en vlees rafelt. Een eenzame stilte komt maar gaat weer zo snel als het kwam. "BOYD!"

~Einde terugblik~

Vincent zit naast me op de rand van het bed. Roos-An en Justin zitten naast elkaar tegen de muur aan op de grond. ".." Ik wou wat gaan zeggen maar m'n stembanden reageren niet. Vincent is het opgemerkt. "Zoë..eindelijk." Eindelijk? Hoe lang lig ik hier al? "Hoe lang was ik buitenbewustzijn?" Justin kijkt snel op en verwisselt een blik met Vincent, blijkbaar slaapt Roos-An. Hun zien der allemaal er heel erg moe uit. Hebben ze überhaupt nog wel fatsoenlijk geslapen? "Drie dagen." Antwoord Justin terwijl hij mij niet probeert aan te kijken. Vincent kijkt peinzend naar de grond. Terwijl ik recht op probeer te zitten merk ik al dat er iets niet klopt. "Zoë waarom loog je tegen ons?" Vol verwarring ontmoet ik de ogen van Justin. "W-wat bedoel je?" Mijn hart klopte op dat moment sneller. "Je weet dat je ons altijd alles kan vertellen, we zijn je familie. We zijn een roedel." Ja dat weet ik maar wat heeft dat dan te maken met-... De dromen, zijn ze er achter gekomen?!? "Die wond op je zij, het heelt niet." "Wond?.."

~~~~~

Nadat de dag al bijna voorbij is heb ik iedereen alles verteld over m'n illusies. De wond op m'n zij, die ik zelf niet eens was opgemerkt zonder de hulp van m'n roedel, heelt nog steeds niet. Maar het is niet ernstig, dat is wat ik hun vertel tenminste. Maar de wond wordt niet erger en we hebben nog niks gevonden over wie of wat het heeft veroorzaakt. Roos-An komt naar me toegelopen, alleen er hangt een aparte sfeer om haar heen. Ik lig buiten in het gras, starend naar de sterren. De maan is al bijna halverwege en vervaagt bij elke dag meer en meer. "Wat is er Roos-An?" Ze is als een zusje voor me. We zijn ook heel erg close geworden na.. na het ongeluk. We kunnen elkaar alles vertellen én we weten meestal al gelijk wat er met elkaar aan de hand is. "Kom je even mee? Justin en ik willen jullie wat..-" Het was even stil. "- vertellen." Ik knik begrijpelijk en Roos-An helpt me met opstaan. Daarna loop ik achter Roos-An aan. Wat zou er zo belangenrijk zijn?

"Zoë, Vincent... Justin en ik vertrekken morgenochtend, weg van dit bos. Terug naar de bewoonde wereld." Een lange stilte zat tussen het moment van de realisatie dat onze roedel uit elkaar gaat. In de 21e eeuw is dit niet abnormaal, zeker als de bewoonde wereld een grote rol kan spelen in de toekomst. De meeste wolven willen gewoon een 'normaal' leven lijden, zo veel mogelijk. "Dus... Misschien willen jullie met zijn tweeën ook het bos verlaten? Proberen om een roedel te creëeren of te betreden?" Stelt Justin voor om de gespannen stilte te onderbreken.

"Ik haal even frisse lucht." Vincent staat op en loopt weg. Hij slaat de achterdeur dicht en je hoort hem veranderen door het geluid van z'n krakende botten. Als Alfa is het moeilijk om je roedel los te laten, al helemaal als je als leider er niks aan kan doen. Soms hebben de wolven geen goede klik met elkaar of door omstandigheden is het niet meer draagbaar voor sommige. Het beteken niet dat iedereen z'n eigen weg gaat maar bijvoorbeeld gaat de Alfa met z'n Beta's op pad voor andere leden. Roos-An en Justin kijken mij aan. Onee nu willen ze een reactie van mij hebben! Wat moet ik zeggen?

"Hebben jullie al een roedel gevonden? I-Ik bedoel hebben jullie al een plek in gedachten om naar toe te gaan?" Jeezz ik ben zo zenuwachtig vandaag! "Rustig maar Zoë.. maak maar geen zorgen om ons. We hebben contact opgenomen met bepaalde wolven en die helpt ons om er een roedel te zoeken." Justin komt naar me toe en geeft me een knuffel, maar ik kan me niet bewegen. Na alles wat we samen hebben mee gemaakt.. verlaten ze ons. Ik kan hem gewoon niet terug knuffelen... Maar ik accepteer hun keuze, ze willen gewoon hun eigen weg gaan. Ik kan hun niet stoppen, daar heb ik geen recht op. Misschien dachten ze hier al aan toen we hier een jaar geleden kwamen wonen. Dus hopelijk begrijpt Vincent dit snel ook en kan hij zij met pijn in z'n hart hun tóch los laten. Ik knuffel terug terwijl er tranen in m'n ogen komen. Ik laat Justin los en loop naar Roos-An. "Wees veilig en vergeet ons niet." Roos-An kon me zo niet meer aanzien daardoor gaf ze me een stevige knuffel. "We zijn nog niet weg, morgenvroeg begint ons avontuur pas." Maar dat houd me niet tegen om te gaan huilen, samen met Roos-An.

~~~~~

Gisteravond heb ik geholpen met Roos-An om haar spullen in te pakken. Óók heb ik gemerkt dat Justin een gesprek heeft gehad met Vincent, alsof hij de realiteit eindelijk weer bij Vincent naar voren heeft bracht. Zo meteen moet ik maar eens opstaan. Roos-An en Justin zijn denk ik al lang wakker, zeker na al die spanning in de roedel. Voorzichtig en geluidloos probeer ik de deken van me af te halen, maar nee. In plaats van dat m'n voeten de grond raken wordt ik weer terug het bed in getrokken door twee armen om mij middel heen. De deken wordt weer om me heen geslagen terwijl ik weer een warm lichaamstemperatuur aanwezig voel op m'n rug. De armen om heen laten langzaam los. Daarna draai ik me om in bed. Vincent doet z'n armen weer om mij heen waardoor ik naar hem toe getrokken wordt. Hij doet zijn ogen open, prachtige goud glansende ogen kijken me aan. "My beloved..." Wat... N-Ne-Ne-NEE! Met al m'n kracht duw ik mezelf van hem af waardoor ik om m'n rug beland. De schaduw van het gedaante komt langzaam naar me toe... Dat betekend dat het naar me toe komt! Het komt sneller en sneller naar me toe, wat me steeds banger maakt. Op het laatste moment komt het langzaam, twee handen komen over de kant van het bed. Het kijkt me recht in me ogen het is-...
----------------
SORRY SORRY SORRY
Dat ik zolang niet heb geschreven... Vorige week had ik ponykamp en daarna was ik gewoon doodop...
Hopelijk vonden jullie het een leuk hoofdstuk, nog een fijne vakantie iedereen ;3
Volgende week ga ik naar Spanje! Woop WOOP!