Forbidden Love

Chapter 11 - Ang paninimula ng pag-ibig nila sa isa't-isa </3

Francis' POV

OEHMGG! Siya? co-concern sa-saakin?! Wowowowowo. No. No. No. Seriously?! 

"Hahahahahaha. Huwaat? ikaw? co-concern s-saakin?!" biglang dumulas sa bibig ko't bigla ding napatawa ng malakas ang mga bibig ko na mukhang takang-taka. Eh diba, dati, panay taray siya saakin! =__________= ni wala nga siya saaking paki-alam dati-rati eh. Tapos, ngayon, bigla nalang na..

CONCERN DIN SIYA SAAKIN??!

And teka,, teka,,

Ako din. Concern din ako SAKANYA. <3

"Ha-ah? ah eh.. na-nag sabi ba ak-ko ni-niyon?" tanong niya. Hala. Parang wala ata siya sa sarili niya ah?! Ba't ba nauutal siya? ANYARE?!

"Yeap." tanging sinagot ko habang nakataas ang mga kilay at kumakamot sa ulo. Kunyaree, wala akong alam na sinabi niya yun. Lol. Trip lang, d're. Hahahaha. XD

"Haaaahh?! ah. Eh. Oo, nga pala, oo. Ahm,, co-concern a--" 

O________________________O

"Hala! Patay kang bata ka! Ikaw? Hahahahaha. *sigh* co-concern saakin??!" bigla kong nasabii. Sorry, Ella. Dumulas nanaman kasi. Parang natauhan ako nang isabi mong 'CONCERN' ka saakin. :*(

Umaaay! ano na bang nangyayari? 

*Dug*

*Dug*

*Dug*

*Dug*

*Dug*

My heartbeat! So fast. So fast. Anong nangyari? Alam na alam kong natauhan at namula ako ng marinig ko yun, naramdaman ko kayaa. Helleeer!

Brtf.

"Eh, kasi. Amm, te-teka, patapusin mo muna kasi ako. Ang kulit mo. Atat na atat kaa! Nakakainis! Badtriip! =_____='" sagot niya. Kaya't..

"Ukaay. Okaay. Wag nang pahahabain pa ang muntik nang pag-awayan. Ayoko ng away. Tignan mo oh, we're here at the middle of the road! Goodthing walang dumadaang sasakyan. *sigh*" sagot ko naman sakanya. Eh kasi, baka, pahabain nanaman niya ang usapang toh. Tapos, maabutan pa kami nina Mommy, Daddy't Yaya na nagaaway dito sa gitna ng kalsada. Nakakahiya kaya. :P

"Hah?! Ah eh. O-o sige." nauutal nanaman niyang sinabi. Tch. Poor little gurl. What happened to you? :D

"Oh, ako na magbuha--" sagot ko. Pinutol?!  yes. Pinutol nanaman niya. Hay, kainis ka talagaaa!!! Arghhh!

"Ako na. Kaya ko toh. Ako pa! ano ako? katawan ko tapos di ko kayang buhatin mag-isa?! Isip-isip diin. *^___________^* Hindi po ako yung SOBRANG TABA na halos di na kayang buhatin ang sarili ni--" sagot niya.

 Maputol nga nang maramdaman din niyang hindi niya narinig mula sa sarili niya ang sarili niyang explanation! Ganun ginawa niya saakin eh. Masakit. Sobrang sak--

Teka,, ano bang pinagsasasabi ko?! Arrghh! Mukhang sinapian ata ako?! Parang wala na kasi ako sa sarili ko. -__________________________-

"Okay. Okay. Shut up." sagot ko.

"Oh, mauna na ako sayo ah?! kaya mo na yan diba? nangungulit ka pa nga gusto mong hindi na kita buhatin. Kaya, babay. ^___^ *fake smile*" sagot ko sakanya habang iniwan siya sa gilid ng kalsada. Oo nga naman. She's right. Kaya niya yan. Buhay niya yan. And, I remember, she's already in the puberty stage kaya't dalaga na siya. Medyo kaya na niya ang buhay niya. :D