Forever A Fanboy {Muke}

Hoofdstuk 16

Michael
Als we beneden komen, worden Luke's ogen tien keer zo groot.
"Z-Zijn die voor ons?" Stamelt hij als hij de cadeau's onder de boom ziet liggen.
Ik knik en pak hem vanachter vast.
Mijn kin leg ik op zijn schouder en mijn armen sla ik om zijn heupen.
"Heb je nooit kerst gevierd?" Vraag ik, waarna ik hem een kus in zijn nek geef.
"Jawel, maar mijn vader gaf me nooit iets" zegt hij.
Ik heb nog steeds mijn lippen op zijn nek en ik merk dat hij het fijn vindt.
Zachtjes bijt ik in zijn nek.
"Niet hier Mike!" Zegt mijn moeder lachend.
Grijnzend laat ik Luke los.
"Schiet nou op! Er liggen hier cadeautjes!" Roept mijn vader vanaf de bank.
Snel rennen Luke en ik ernaartoe en springen we op de bank.
"Eens even kijken..." Zegt mijn vader terwijl hij in de cadeautjes graaft.

Een uurtje later zitten Luke en ik weer op mijn kamer, 'om ons klaar te maken'.
Luke speelt met zijn nieuwe telefoon, die hij heeft gekregen omdat zijn vorige van ellende uit elkaar viel.
Hij heeft mijn ouders zeker tienduizend keer bedankt en hij heeft zelfs mij bedankt.
"Zo kan je goed contact houden met Michael" heeft mijn moeder tegen hem gezegd.
Ikzelf heb een skateboard gekregen, waar ik nu overal mee rijd.
Ja, ook in het huis.
"Mike! We hebben geen ketchup meer! Kan jij het even halen?" Roept mijn moeder vanaf beneden.
"Ja hoor!" Roep ik terug.
Ik geef Luke een kus en pak mijn skateboard.
"Ik ben zo terug" zeg ik, dan loop ik naar beneden.

Relaxt rol ik door de straten op mijn skateboard.
"Michael!" Gilt een meisje terwijl ze naar me toekomt rennen.
"Hey" antwoord ik, terwijl ik van mijn skateboard spring.
"Ik heb haast dus laten we even opschieten" zeg ik met een glimlach.
Ze knikt en snel maken we een selfie, dan stap ik weer op mijn skateboard en skate richting de supermarkt.

Welke ketchup zal ik kiezen...
Net als ik heb gekozen, word ik gebeld.
Mam :-)
Ik neem aan.
"Mam? Wat is we?" Vraag ik terwijl ik de ketchup pak.
"Luke's vader is langs geweest terwijl papa en ik boven waren. Hij heeft Luke een klap verkocht en is toen weggegaan, Luke zit te huilen en blijft naar je vragen. Zijn vader zei dat dit Luke's kerstcadeau was" zegt ze, in haar stem klinkt verdriet.
"Nee! Shit shit shit! Ik kom" zeg ik, waarna ik ophang.
Zo snel als ik kan betaal ik en skate dan super hard naar huis.

Ik storm het huis in en mik de ketchup op de bank.
Meteen ren ik de trap op, mijn kamer in.
Luke ligt hard te huilen en mijn ouders proberen hem te troosten.
"Ik w-wil Michael!" Snikt hij.
"Luke, hier ben ik!" zeg ik terwijl ik naar hem toe ren.
Ik neem hem in mijn armen en houdt hem dicht tegen mijn borst.
Mijn ouders verlaten stil de kamer en ik wieg Luke heen en weer.
"Wat heeft hij gedaan?" Vraag ik bezorgd.
Een snee is te zien onder Luke's oog.
Hij wijst er naar en begint weer harder te snikken.
"Het is al goed, niet huilen, ik ben hier" fluister ik bezorgd.
Luke ligt snikkend tegen mijn borst aan en klampt zich aan me vast als de deurbel gaat.
"Hij komt me halen" fluistert hij.
"Luke, rustig maar, het is de postbode" fluister ik geruststellend terug.
Hij knikt alleen maar en staart naar de muur, zijn ogen dik en rood van het huilen.
"Lukey, ik bescherm je tegen je vader" fluister ik, waarna ik hem een kus op zijn voorhoofd geef.