Forever A Fanboy {Muke}

Hoofdstuk 15

Luke
"Ohh! Die is mooi! Nee, díe is mooi!" Roept Michael enthousiast terwijl hij alle kanten oprent.
Ik loop samen met Daryl en Karin achter Michael aan.
"Mike, kom nou even bij ons lopen" zegt Karen lachend.
Michael komt naar ons toe gerend en pakt mijn hand.
"Kom kom kom!"
Lachend ren ik met Michael mee, kunnen al mijn dagen van mijn leven zo zijn?
Vrolijk rennen met de liefde van mijn leven.
Dat is toch heerlijk?
"Lukey! Kijk naar deze!" Zegt Michael als we stoppen bij een mooie kerstboom.
"Ja, deze is mooi!" Zeg ik enthousiast.
Karen en Daryl komen ook aangelopen en kijken goedkeurend naar de boom.
"Deze is inderdaad mooi, Mike!" Zegt Daryl trots.
Michael laat uitgeput zijn hoofd op mijn schouder rusten, terwijl Daryl de boom optilt en meeneemt naar de kassa.
"Gaan jullie maar alvast naar de auto" zegt Karen terwijl ze ons de sleutels geeft.
Michael tilt zijn hoofd op en pakt de sleutel aan.
Hand in hand lopen we terug naar de auto.

Als we in de auto zitten, kijk ik even op Instagram.
Er staat een foto van Michael en mij op, van daarnet bij de kerstbomen.
'Michael out with Luke'
Zucht.
Er zijn een hoop fans die Michael supporten, maar ook een hoop haters.
Een hele hoop haters.
"Waar denk je aan, Lukey?"
Net als ik wil antwoorden, gaat de achterbak open en schuiven Daryl en Karen de boom in de auto.
"Ik vertel het later"
Michael knikt en pakt dan mijn hand.

Michael die avond
"Vertel me wat er was vandaag Lukey" zeg ik terwijl ik speel met Luke zijn haar.
We liggen samen in bed, en dit is een mooi moment om het te vragen.
"Je hebt zoveel haters..." Zegt hij met een zucht.
"Dat weet ik, maar het boeit me niet zoveel"
"Serieus?"
Ik knik.
"Maar ik wil niet dat mensen op je haten vanwege mij" zegt hij verdrietig.
"Er zijn altijd mensen die op me haten, Lukey, en ik ben blij met jou"
Luke legt zijn hoofd op mijn borst en ik sla mijn arm om hem heen.
"Ik houd van je" fluistert hij.
"Ik ook van jou" fluister ik terug.
"Zometeen ga je weer op tour en zie ik je nooit meer" zucht Luke verdrietig.
Ik blijf stil en luister naar hoe Luke ademhaalt.
"Dan houden we gewoon contact" zeg ik zachtjes.
"Wat als dat niet lukt... Je bent al heel snel weg, dan blijf ik hier alleen, moet ik terug naar school... Dit is het einde!" Zegt Luke, een beetje hysterisch.
"Rustig, rustig Lukey! Het komt goed!" Zeg ik terwijl ik hem over zijn rug wrijf.
"Ik zal je zo lang niet zien! Hoe overleef ik dat? Ik denk niet dat ik dat kan!"
"Kalm nu, oke?" Zeg ik terwijl ik zijn gezicht tussen mijn handen pak.
Hij knikt verdrietig.
Zachtjes druk ik mijn lippen op die van hem.
We blijven even zo zitten en dan trek ik terug.
"Nu gaan we slapen, en morgen is het kerst en gaan we naar Ashton's huis" fluister ik.
Luke knikt en kruipt in mijn armen.
We gaan liggen en vallen inslaap.

De volgende ochtend
"Boys! Wake up! Het is Kerstmis!"
Mijn moeder schudt me zachtjes door elkaar.
Ik open mijn ogen en kijk recht in het gezicht van Luke.
"Goeiemorgen Mikey" zegt hij met zijn ochtendstem.
Als antwoord druk ik mijn lippen op die van hem.
"Kom zo naar beneden boys, dan gaan we cadeautjes doen!" Zegt mijn moeder terwijl ze de kamer verlaat.
Ik laat Luke los en stap uit bed.
"Ga je mee naar beneden?" Vraag ik.
Luke knikt en pakt mijn hand.