I'm scared of love || Isco

Chapter two

- Ach, moja kochana Brazylia!- powiedziałam rozglądając się po płycie lotniska. Od czasu kiedy Ney gra dla Dumy Katalonii kręcę się między Brazylią, a Hiszpanią; typowe życie na walizkach. Lubię ten ciągły pośpiech, ale czasami potrzebuje troszkę przysiąść w miejscu. Z lotniska pojechałam prosto do rodzinnego domu.
- Jestem!- wydawałam się tak, że mogłabym obudzić zmarłego. Po chwili z kuchni wyłonił się mój przyszywany brat Jota.
- Siostrzyczka wróciła!- powiedział, przytulając mnie do siebie. Mimo, że Jota jest ode mnie starszy i nie jest moim rodzonym bratem traktuje go i kocham tak samo jak Neymara. Chłopak przyjrzał mi się uważnie i cicho zaśmiał.
- Jak rodzice zobaczą kolejny tatuaż chyba Cię zabiją.- na jego słowa przewróciłam teatralnie oczami. Faktycznie moi rodzice nie przepadają za "kolorowaniem ciała", ale co ja mogę na to, że ja i Ney tak bardzo to uwielbiamy?
- A gdzie tak właściwie rodzice się podziali?- zapytałam rozsiadając się, a raczej rozwalając na dużej, czarnej kanapie.
- Nie mam pojęcia, ale powinni niedługo wrócić.- odpowiedział i poszedł na górę.
Taa powinni niedługo wrócić.. Minęły trzy godziny, a ich jak nie było tak nie ma! Zjadłam szybko kolację, odwaliłam się i napisałam sms'a do mojej dobrej przyjaciółki Thaysy. Za każdym razem kiedy przyjeżdżam do Brazyli wyskakujmy razem do klubu na jakąś imprezę; tym razem przecież nie może być inaczej, prawda? Wsiadłam do taksówki i pojechałam do naszego ulubionego lokalu gdzie czekała na mnie przyjaciółka.
Przywitałam się z Thays buziakiem w policzek. Cały wieczór siedziałyśmy i rozmawiałyśmy o planach na następne tygodnie. Około 4:00 nad ranem wróciłam do domu. Byłam padnięta! Nie dosyć, że lot bardzo mnie wykończył to jeszcze ta impreza. Teoretycznie mogłam sobie ją darować, ale przyjadę do Brazyli najszybciej za trzy tygodnie, także chciałam się nacieszyć czasem z przyjaciółką. Wzięłam szybką komplet i położyłam się spać w moim kochanym, ciepłym łóżeczku.