DENGESİZLER

2. BÖLÜM

Gözümü açtığımda odanın tavanıyla bakışıyordum. O nasıl oluyuyo bilmiyorum. Yan tarafa baktım Berivan; ayakları yastıkta kafası yorganın üstünde vücudu yorganın altında mal gibi yatıyo. Lan uğraşsam böyle olmaz. Neyse... saate bakmayı akıl edince:

- Siktir. Kalk lan okula geç kalıyoz.

Banyoya koşarken ona baktım:

- Olum kal... aaa kafam!

Kafamı kapıya çarpıp yere düştüm. Zaman kaybetmeden kafamı ovalayarak kalkıp banyoya girdim. İşlerimi halledip çıktım. Bu sefer Berivan'da kalkmıştı. Onu uyandırmak zorunda olmadığıma şükredip dolabı açtım. Yeni okul olduğu için serbest gidicektik. Yeni okul sebebimiz eski okuldaki müdürün " kavgalarımızdan bıkmış" olması ve bizi okuldan atması. Hem zaten okulda bişeye benzemiyordu. Beyaz kot, kırmızı salaş t-shirt, siyah botla siyah deri ceketimi giydim. Saçlarımı sadece taradım. Zaten dalgalılardı.

Hemen aşağı inip mutfağa geçtim. İkimizede sandviç hazırlayıp:

- Berivan hadi.

- Tamam geldim.

Sandviçlerimizi yiyip dışarı çıktık. Koşturarak garaja girdik.
Motorları çıkarıp sürmeye başladık. Okula gelince bahçede 2-3 kişi vardı. AKSAL KÖLEJİ. Evet yeni okul merhaba.... ben mallaştım ya iyice. Motordan inip çocukların yanına gittik. Berivan:

- Müdürün odası nerde?

- 3. kat soldan 4. oda.

- Saol

deyip okula doğru yürüdük. Okula girince tarif ettiği odaya doğru gittik " MÜDÜR TARIK YILMAZ" yazısını görmemek körlük olurdu zaten. Berivan kapıyı çalıp girince müdür bey:

- Hoşgeldiniz Bilge ve Berivan.

- Hoşbulduk biz ders programını ve sınıfı soracaktık.

- Tabi...... alın bakalım.

Teşekkür edip 12/B bulmaya çalıştık. Sonunda bulunca bu sefer ben kapıyı çaldım sonuçta ilk sefer hocalara güzel görünmek gerek yani.

- Girin

Girip hocaya baktım. Sarışın hafif tombul bişeydi. Tahtaya bakılırsa matematik hocasıydı.

- Biz yeniyiz.

derken etrafa bakıyordum. Pencere kenarında köşede oturan dün bana çarpan hıyardı. Ben şaşkın ve mal gibi bakıyordum. Ama onunda benden farkı yoktu. Berivan beni sürükleyip:

- Hadi lan yürü.

Önüme dönüp yürümeye başladım. Duvar kenarı en arkanın bi önüne oturduk. Ben tahtaya bakıp bişi anlamıyacağımı anlayıp kafamı sıraya gömdüm.

*****************************

Bişey şuan kolumu deşiyo galiba. Ne olduğunu anlamaya çalışırken:

- Kalk lan artık

Haaa.. Berivan'mış. Gözlerimi hafif aralayıp:

- Noldu?

- Kantine gidiyorum.

- Eee git beni ne uyandırıyon?

- Şimdi sen bu okulda kardeşini yalnız mı bırakıcan? Yazık değil mi bana?

dedi aynı zamanda şu yavru köpek bakışımıdır nedir ondan atıyo. Ama bana işler mi? Tabiki hayır.

- Evet.