Eksik Parçam

2.Bölüm

"Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım,yalnız olduğumu söyleyebileceğim kimse olmadığı için yalnızım ben."
Bölüm Şarkısı:Adelle-Hello
İYİ OKUMALAR...
Şu anda hayatımın böyle kötü olduğu için suçladığım ve bir o kadar da özlediğim kişinin yanına gidiyorum.Arabamı park edebileceğim yere çekip arabanın içinde bir az durdum ellerimi direksiyondan çekerken ne kadar sıktığımı o zaman anladım.İşte hayatımı dönüm noktasına çeviren kişinin yanına onun yanına geldim.O kişi Melek Yücel'den başkası değildi.
Arabadan inip yanına doğru ilerledim.Yanına geldiğim de ise onu ne kadar çok özlediğimi o an daha iyi anladım.O kişi kim mi?Melek Yücel hayatımın pembe renk olduğu zaman yanımda olan biriydi.Hayatım o gittikten sonra gerçeklerle tanıştıran kişi.O benim ANNEM...Her zaman o varken yaşadığımı zannettiğim ama o gittikten sonra aslında yaşamadığımı anladığım veya anlamadığım bir duygu kargaşasının içerisine sokan biri idi.Ayların gün gibi çok çabucak geçerken,o gittikten sonra saatlerimde yıl gibi hiç geçmediğini fark ettim.Onu gidişini beni gerçek yaşamla tanıştırdı.Düşüncelerime ara verip mezarına baktım ne çok büyümüştü otlar ne kadar olmuştu gelmeyeli en fazla 7-8 ay önce geldiğimi hatırlıyorum.Geldiğim günü hatırlayınca gözümden bir damla düştü.Ne çok acı çekmiştim.Hayat en büyük kazığını o gittikten sonra yapmıştı ya zaten.Annem ne çok bilmezdim değerini bana her söylediğin söz ne çok batardı.Hani hep derdin ya "Ben öldükten sonra bu sözlerimi çok arayacaksın" diye o zamanlar hiç inanmazdım.Çünkü sen beni bırakmasın diye düşünürdüm ama her zaman ki gibi hayat bana g*tüyle gülmüştü be anne.Her gece uyuduktan sonra ya da sen uyuduğumu zannettiğin zaman gelirdin üstümü örtterdin sonra saçlarıma o sıcak buseyi koyardın ya anne sen gittikten sonra ben geceleri çok üşüyorum.Kimse üstümü örtmüyor anne.Zaten insanoğlu kaybetmedikçe bilmez değerini ya zaten.Yeter bu kadar drama diye düşünüp ellerime akan gözyaşlarımı sildim.Elime baktığım da ısklaklığın çok olduğunu görünce yine çok ağladığımı anlamıştım zaten buraya gelmememin nedeni de bu değil miydi?Ağlamak ne güzel birşey değil mi ama biri seni ağladığını görünce seni güçsüz bir şey gibi dalga geçmezler mi aslında ağlamayan insan daha güçsüz değil mi?Çünkü o acılarını ruhuyla besleyip ruhunu tüketmiyor mu?Ağladığım için sesim düzgün çıksın diye bir kaç kere öksürdüm.
-Anne ne çok özlemişim seni.Şimdi yanımda olsan kızardın "hayırsız evlat" derdin dimi anne.
Derken dudaklarım iki yana kıvrıldı.
Gelmediğim için özür dilerim özür dilerim ama bugün çok iyi bir iş buldum anne.Evet diyeceksin ki bu zaman kadar ne yiyordun ne içiyordun önceden bir işte çalışıyordum ama işi beğenmediğim için istifa ettim paramı geç veriyorlardı hemde kötü biriydi ama şimdiki patronum çok sıcakkanlı biri.Gerçekten...Neyse anne bugün elim boş geldiğim için özür dilerim maaşımı alır almaz sana bir buket Hüsnü Yunusla geleceğim.Sevindin dimi?O çiçeği neden sevdiğini bilmiyordum ama anlamına baktıktan sonra haklı olduğunu gördüm.Tamda seni anlatıyor.Seni çok seviyorum bunu unutma anne.
Dedikten sonra oradan uzaklaştım.Tam arabama bineceğim anda izleniyor hissine kapılıp hemen etrafı kolaçan ettim.Tam arabama döneceğim anda ağaçların arasında bir siyahlık gördüm.
-Kim var orada?
Dediğim anda kaçtı.Bende tekrar etrafı kolaçan ettikten sonra hızlı bir şekilde arabaya binip evime doğru yola çıktım aklımdaki soruyla.
Kimdi beni izleyen?
Sizece Aden'i izleyen kim?
Bölüm nasıldı beğendiniz mi?