Sürekli olarak onun gülüşlerini yakalayıp izlediğim,bol bol göz yaşı döktüğüm ve bir ahraz gibi ketumluk zırhına büründüğüm birkaç ayın sonunda nihayet duygularımı ona anlatacaktım.Daha fazla içimde saklarsam dayanamazdım.
Her ne kadar kötü bir fikir olsa da bu işi yüz yüze değil mesajla yapmayı uygun gördüm.Çünkü büyük bir öz güven problemim vardı.Bir akşam normal bir arkadaş gibi mesaj atarak başladım ve yalnızca birkaç mesajın ardından konuya girdim.
Duygularım öylesine birikmiş,köpürmüş ve taşmaya başlamıştı ki dakikalar içerisinde tüm göz yaşlarımı bitirerek sekiz sayfaya döktüm hislerimi.Peki ya aldığım sonuç neydi?
