( ellington's pov )
Ik ging naar beneden. Ik wist dat ik weer klappen zou krijgen. Mijn vader kwam op me af. " waar heb je zie zakkjes gedaan?" Vroeg hij. " het tuinhuis..." zuchtte ik bang. Mijn vader knikte en gaf een klap in mijn gezicht. Ik zuchtte en rende naar boven. " en..? " vroeg ross. " gewoon een klap.. Hij was een beetje nuchter." Ross knikte alleen. " gaan ze weer weg vanacht?" Vroeg hij dan. " ik weet het niet.. Maar ik denk van wel.." zuchtte ik. Ross zuchtte en omhelsde me.
Later op de avond waren we weer alleen. Ross lag al te slappen. Ik maakte intussen het huis schoon.. maar wat voor nut heeft het? Er lagen weer bier flesjes en blikjes. Ik ruimde ze weer op. Dat is voor mij mijn dagelijkse werk. Daarna de afwas.. En dan de was die zeker al een maand niet gedaan was. Ik was best blij dat ik het deed nu konden ross en ik tenminste met verse kleren naar school. Ik ben bijna 12 dus.. volgend jaar moet ik naar de middelbare school. Maar ik ga niet. mijn ouders zeggen er toch niets van. En daarbij.. ze gaan veel te veel vragen stellen.. waar ik geen behoefde aan heb. En daarbij ik moet thuis zijn om voor ross te zorgen.
JE LEEST
De Nachtmerrie Van Het Leven
FanfictionRoss en ellington hebben samen een moeilijk leven. Hun bijde ouders zijn criminelen en maken het leven van de jongens tot hel. De jongens hebben slechts elkaar om elkaar de beschermen. Zullen ze ooit uit de nachtmerrie ontsnappen?
