( ellington's pov )
Ik heb weer slagen gekregen van mijn vader. Nu was hij weer weg. Samen met mam en ross zijn ouders. Ik ging terug naar beneden en zag Op het salon tafeltje. Lagen wat pillen en een spuit liggen. Ross had zich zelf in slaap gehuild dus best dat hij nu sliep. Ik moest nu hun troep opruimen. Ik pakte vuilzak en gooide alle lege bier blikjes, Pillenkladjes en sigarettenpeuken weg. Dan probeerde ik te vegen maar wat voor zin heefd het. Ik moest alleen nog verse kleren voor ross zoeken. Ik ging naar de gare en keek in de wasmand. Nee.. de was is zelf niet gedaan. " moet Ik ook alles zelf doen?!" Zei ik zacht. Ik pakte toch een geel beas-bal jeak en een gescheurde spijkerbroek. Ik houd wel de zelfde kleren aan morgen. Dan hoorde ik ross beneden komen. " ik heb honger.." zei hij zacht. Ik knikte en ging de keuken in. Er was bijna niets te eten. In de koelkast stond wel nog een bakje macaroni. Het was niet zo veel. " hier maatje dit is er nog.." Zuchtte ik. " en jij?" Vroeg ross. " ik red me wel.. eet maar op." Ook al had ik ook honger ross is jonger dan mij dus hij gaat voor.. ik bedoel hij is 4 jaar jonger dan ik. " hier elk de rest is voor jou.." zei ross zacht. Ik glimlachte. Hij heeft wel een goed hart. Ondanks dat we in deze troep wonen. Maar mam zegt altijd... het leven is hard. Mam slaat me ook maar niet zo erg als pap en Michael. Ross zijn moeder Kelly is even erg. Zij slaat je met een ijzeren staafje. Het is klein maar het doet echt pijn. Ik voel het nog altijd als ik er aan denk. Hoe lang moeten we nog in deze hel leven?
JE LEEST
De Nachtmerrie Van Het Leven
Fiksi PenggemarRoss en ellington hebben samen een moeilijk leven. Hun bijde ouders zijn criminelen en maken het leven van de jongens tot hel. De jongens hebben slechts elkaar om elkaar de beschermen. Zullen ze ooit uit de nachtmerrie ontsnappen?
