(Ellington's POV)
Ik ben eindelijk uit die kast.. dankzij ross. Maar ik zat daar bijna een maand dus ik voel me super zwak. Zo zwak dat ik niets meer kan doen. Ross had me op mijn matras gelegd en ik viel in slaap. Ik was net wakker. Toen ross de kamer binnen kwam. Hij zag er moe uit. " ross.. waar was je?" Kreunde ik zacht. " opgeruimd... En ik weet wat er in dat tuinhuis is." Zuchtte hij. " w-wat je mag daar niet komen.." " pap stuurde me... Maar ik snap waarom je het zei.." zei ross zacht en legde een deken over me. " hoe voel je je?" Vroeg ross dan. Ik trok mijn schouders op. " hey!.. Ik mag misschien 10 zijn.. Ik ben niet dom. Ik weet al lang hoe het hier werkt.." zei ross. ik knikte alleen en er liepen een paar tranen over mijn wangen. " ross ik hoor voor jou te zorgen.. " "dat weet ik... maar jij zorgde zo vaak voor me nu is het mijn beurt." zei ross zacht en stopte me even in. " je bent voor mij als een broer... " zei ross zacht. Ik glimlachte even. " jij ook.. rossy.. jij ook." We knuffelden weer. " ik hou van je rossy.." fluisterde ik zacht. " ik ook van jou... We blijven toch altijd samen he?" Vroeg ross. Ik knikte " ja altijd.. broers voor altijd?" " broers voor altijd.." En we geven een box.
JE LEEST
De Nachtmerrie Van Het Leven
Fiksi PenggemarRoss en ellington hebben samen een moeilijk leven. Hun bijde ouders zijn criminelen en maken het leven van de jongens tot hel. De jongens hebben slechts elkaar om elkaar de beschermen. Zullen ze ooit uit de nachtmerrie ontsnappen?
