Ayın Sırları - KEHANET

Giriş

"Yaşadıklarımızdan asla pişmanlık duymadım..." Zorlukla nefes alarak devam etti. "... Duymayacağım."

"Lütfen böyle söyleme! Bu şekilde bitmek zorunda değil. Birlikte bunun da üstesinden gelebiliriz." Dedi kıvranarak çocuk. Kızın elini elinin içine aldı "Lütfen."

"Böyle olması gerekiyormuş." dedi kız yine zorlukla " Artık geri dönüş yok. Devam etmelisin. Beni burda bırak. Kendini kurtar." Kadın bu karmaşanın ortasında can çekişirken bile sevgilisine aşk dolu bakmayı ihmal etmedi.

Onlar bu savaşta ayrı düşecek olan başka bir çifttiler sadece. Bağımsızlıklarını kazanmak isteselerde bu isteklerini gerçekleştirememişlerdi. Bir kez daha. Çeyreklikler asla saygı görmeyecekti elflerden.

"Mantıklı düşünemiyorsun Kiera!" Diye üsteledi Elessar.

"Belki haklısındır.Fakat şuan yapabileceğin tek şey bu. Git Elessar. Devam et."

Etrafta yoldaşları elflerle şiddetli bir biçimde çarpışırken iki genç birbirlerine veda ediyordu. Ya da tüm dünyaya veda ediyorlardı. " Kaybetmek zorunda olduğumuzu ikimizde biliyoruz."

"Biliyorum fakat seni bırakamam. Bırakırsam kalbim bu acıya dayanamaz bende ölürüm."

"Eğer sende benimle ölürsen kızımıza ne olacak? Onu bu..." Zorlanarak cümlesine devam etti "... Dünyada yanlız bırakamayız. Sen olmazsan ona ne olacak sanıyorsun!? Ölecek." Dedi kız sonlara doğru kısılan sesiyle. " Zaten bırakmayacağız."

Elessar kıza dehşete düşmüş şekilde bakıyordu. Ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu. " Kiera? Kiera!?" Diyerek vücudunu sarstı. Genç kız Elessar'ın dediklerinden hiçbir şey anlamamıştı.

Lakin artık çok geçti. Ruhu vücudundan ayrılmaya başladığını hissedebiliyordu. Ardından genç kızın nefes alışverişleri durdu. Küçük kızlarının başına gelecekleri bilmeden.

"Beni bırakamazsın!?..." Dedi Elessar "...olmaz!"

Etraftan zafer haykırışları yükselmeye başladı. Yenilmişlerdi, fakat bu savaşın yankısı yüz yıllarca sürecekti. Bu bağımsızlık savaşının izleri asla ama asla silinmeyecekti.

Genç kadın artık nefes almayı bırakıp canlılar dünyasından ayrılmıştı. Genç adam ise kadının vücudunu bırakamıyor, ölüme her an daha da yaklaşıyordu.

Ölüm asla beklemezdi. Hep zamanında gelir ve aldığı canla giderdi. Bu gece de öyle olacakti. Ölüm bir değil yüzlerce, bilerce hatta on binlerce canı alıp yanında götürecekti.

Elessar arkasından gelen varlığın farkında olmayarak genç kadının cansız vücuduna sarılmaya devam ediyordu. Elfler tabii ki de onlardan üstün olacaktı. Sonuçta hepsi birer çeyreklikten ibaretti.

Ölüm bu kezde onun için gelmişti. Adam karnını delip geçen elf kılıcıyla tarif edemeyeceği bir acı yaşıyordu. Haykırdı. Bu seferde omzuna bir ok saplanmıştı. Sevdiği kadının cansız bedeninin yanına düştü.

"Seni seviyorum..." Güçlükle son sözlerini söylemişti Elessar. Ardından o da karısı gibi hayata gözlerini yumdu.

Bu savaş sadece başlangıcında başlangıcıydı. Olacaklar bunlarla sınırlı kalmayacaktı. Kalamazdı.