Ayın Sırları - KEHANET

1.Bölüm " Garson "

Darmadağın olmuş hayatımda hiçbir şey yolunda değildi. Elimde bulunan parayı bitirmek üzereydim. İşimden de atılmıştım. Ayrıca kiram iki ay gecikmişti. Bunların hiç birini ben istememiştim. Seçimlerimin sonuçlarıydı hepsi. Ama ben seçimlerimin böyle sonuçlar doğuracağını bile bilmiyordum.

Her şeyi bırakıp üvey ebeveynlerimden para isteyebilirdim ama olmazdı. Kahrolası gururum yüzünden sürünüyordum. Borç istemek bana dünyanın en kötü şeyi gibi geliyordu. Nedeni ise durumumu düzeltebilecek kabiliyete sahipken bunu başaracak kadar sağlam bir psikolojiye sahip olamamamdı ve bunu gururuma yediremiyordum.

Uyku düzenim gördüğüm kâbuslar yüzünden mahvolmuştu. Aslında tam olarak kâbus değildiler fakat şuanda içinde bulunduğum kâbus gibi hayatın etkisi olsa gerek ki her şey bana kâbus gibi geliyordu. İki buçuk aydır gördüğüm kâbus benzeri rüyalar beni uyutmadığı için hayatımı bir uçuruma sürüklüyordu. Tedirginlik artık bana normal gelmeye başlamıştı kabuslarım yüzünden.

Tam tamına iki ay üç haftadır işsizdim. İş yerimden atılmamın sebebi gördüğüm kâbusların sebep olduğu davranışlarımdı. Sürekli onları düşünmemden kaynaklanan dikkat dağınıklığım tabii ki de patronumun gözünden kaçmamış ve çıkışımı hemen vermişti. İşimde çok başarılı olsam da garsonluk dikkat dağınıklığına gelmezdi.

Üniversitedeyken boş zamanlarımda para kazanmak için yaptığım garsonluk hayatımın mesleği olmuştu. Her ne kadar hukuk okumuş olsam da o mesleği bir daha asla yapamayacağımı biliyordum. Yaşadığım olaylar mesleğimi yapmamı engelliyordu ve ne zaman düzeleceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Hukuku üvey ailemin isteği üzerine okumuştum. Fakat sevmeseydim kesinlikle karşı çıkardım. Bu yüzden benim de istediğim bir meslek olduğunu söyleyebilirim.

Aceleci bir tavırla attığım adımlarımı daha da hızlandırdım. Hava çoktan kararmıştı ve bir an önce vime gitmeliydim. Sokakta benim dışımda sadece sarhoş insanlar ve sarhoş olmaya gelmiş insanlar vardı. Bunlar evime hızla gitmey çalışmam için gerekli nedenlerdi. Gece yarısına yaklaşıyordu saat. Normalde böyle olmaz ama ilk defa kütüphanede zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım. Uyku düzenimi bozan bu rüyaları araştırıyordum. Kendimi o kadar kaptırmıştım ki saatin farkına bile varamamıştım.

Evime en fazla 2 3 sokak kalmıştı. Sokaktaki bir dükkânın kepenklerini indirmesiyle irkildim. Fazlasıyla dalgın olduğum içindi bu. Gökyüzünde yağmur bulutları toplanmıştı ve dolunay gözükmüyordu.

Ben yalnız değil tek başınaydım. Durumum ne kadar kötü olursa olsun. Tek başına bunlara göğüs germek benim seçimimin sonucuydu. Seçimlerim beni oluşturmuştu. Ayrıca seçimlerimden asla pişman olmadığımı rahatlıkla söyleyebilirim. Hayatımı daha kötüye götürecek seçimler de yapsam sonuçta bunlar benim seçimimdi. Her seçimim bana bir şeyler katıyordu. Her birinden ders alıyordum. Şuan hayatımda benim seçimim olmayan tek şey kâbuslarımdı. Kâbuslarım beni kapana kıstırılmış gibi hissettiriyordu. Hatta kıstırıyordu. Sahip olduğum kabiliyetlerimi kullanamıyordum. Bu da seçeneklerimi kısıtlıyordu.

Eve vardığımda yağmur başlamış hatta fırtınaya dönmüştü. Kapıyı açıp sessizliğin her daim hüküm sürdüğü evime girdim. Yağmurluğum bile beni ıslanmaktan kurtaramamıştı. Sırılsıklamdım. Ayrıca evimin soğuk olması bu duruma hiç yardımcı olmuyordu. Hastalanmamak adına adımlarımı banyoya yönlendirdim.

Aldığım sıcak duş kesinlikle çok iyi gelmişti. Hasta olup olmayacağım konusu ise henüz belli değildi. Umarım olmazdım. Dolabımdan giyeceğim şeyleri alırken soğuk bir rüzgâr vücudumu yalayıp geçti. Evdeki hiçbir pencere açık değildi. Odamdaki bütün iyi enerji gitmişti ve hava gerginleşmiş ortam ise basıklaşmıştı gözümde. Dolabımın içinde olan beysbol sopam elimde odadan çıktım. Tüm pencereleri elimdeki sopayla hızlıca kontrol ettim. Aklıma yapabileceğimpek bir şey gelmiyordu.Paranoyaklığım kâbuslarımla birlikte başladığından dolayı evimin her bir köşesinde kendimi savunabileceğim aletler bulunuyordu.