BEKLEYİŞ

Bölüm-2-

Sınıftan içeri adım attığım gibi çalışkan ama bir o kadar da sınıfın baş gevezesi olan Oktay her zaman ki gibi yine benimle dalga geçmek adına açmıştı ağzını ve sonsuza dek gözlerini yummamayı düşünüyordu.

"Bugün ayrı bir güzel olmuşsun Elif. Gözlüklerinin numarasını mı değiştirdin?" Diyerek en iğrenç kahkasını sermişti ortaya. Her zamanki gibi Oktayı umursamadan sırama geçtim ve çantamı yerleştirip kulaklığımı taktım müzik dinlemek adına.

Sesi yükseltmiş ve sınıftan bağımsız bir şekilde deli gibi Adele dinliyordum.
Gözlerimi kapatmış bir şekilde sıramda öylece dururken yanıma birinin geldiğini hissederek gözlerimi açtım. Kulaklığımın biri kulağımdan çekilmişti. Sağa döndüğümde ise hiç beklemediğim Aras karşımda öylece duygusuz bir ifadeyle duruyordu.

Aras'ın yanıma gelmesi hiç hayra alamet değildi. Başka amaçları olmadan asla yanıma Aras ve tayfası gelmezdi.
Aras bilindiği gibi Futbol takım kaptanıydı ve kumral saçlarıyla yakışıklılığına yakışıklılık katmıştı. Egosit ve bencil olmasa iyi çocuktu aslında.

Düşüncelerimden sıyrılıp Aras'a anlamaz bakışlarımı yolladım.
Bakışlarımla birlikte sesini düzeltmek adına boğazını temizledi ve anlamadığım bir kaç cümleleri ard arda sığdırdı.
"E..Elif. Şey... Neyse yok bir şey. Dalga geçmeye gelmiştim sadece ve gidiyorum." Başlarda biraz fazla kekelese de kendinden emin olduktan sonra her zaman olduğu gibi yine aynı cümleleri kullandı bana karşı.
Ve sıramdan kalkıp sınıftan dışarı çıktı.

Çıkmadan önce kapının önünde bir kaç saniye bekledi. Bir şey diyecekti, ama tereddütte kalmıştı. Gözlerinden okunuyordu bu. Yoksa kesinlikle umutlandığımdan ya da kendimi avutmak için söylemiyorum. Aras... Bugün fazla tuhaftı sanki. Öğrenmeliydim bunu...
***
Ders bitmişti ve okul çıkışı olmuştu. Eşyalarımı toplayarak koşar adımlarımla Aras'ı bulabilmek için bahçeye çıktım. Öğrenciler okul binasından bahçeye yeni yeni çıkıyorlardı. Aras'ı aramıştı gözlerim fakat bulamamıştım. Bahçede bir bankta oturdum ve Aras'ın çıkmasını beklemiştim.

3 dakikanın ardından Aras bahçeye gelebilmişti sonunda.
Yanına yaklaşarak "Aras. Şey... bugün bir şey diyecek gibi oldun. Bir şey mi var?" Meraklı gözlerle cevaplamasını beklerken "Bak küçük! Seninle konuşmam şuan karizmamı çiziyor ve sana fazla bile vakit ayırdım. Sen gidip evinde ders falan çalışsana. Niye takıyorsun bunu bu kadar?" Nedenini bilmediğim bir şekilde sözleri canımı yakmıştı.

Bu tuhaftı, çünkü Aras ile ilk defa bu kadar uzun bir arada durmuştuk. Söylediği sözler ve hareketleri sabah ki duruşu ile çelişiyordu. Gerçekten vardı bir şeyler. Elif Gürgen yine ajanlık yapacaktı anlaşılan....

Aras Beylik

Her zaman ki gibi okul bahçesinde hep oturduğumuz bankta toplanmıştık bütün grup.
Öğlen arasıydı ve canımız ölesiye sıkılıyordu. Grubumuzun kendini zeki sanan üyelerinden Sedat sıkılmamızı gidermek adına bir teklifte bulunmuştu.

"Aras. Kanka bak şimdi okul bahçesinden içeri bir kız giriyor. Bizim inek Elif varya? Heh! aynen orda. Şimdi ben diyorum ki sen bu Elifi bizim gruba sokmaya çalışacaksın. Kendine ya da grubumuzdan birine aşık olmasını sağlayacaksın. Ha,eğer yapamam diyorsan ben yaparım." Pişkin pişkin sırıtarak bunu söylemesi öyle canımı sıkmıştı ki sinirden güzel yumruklarımı onun yüzünde gezindirmek istedim bir an.

"Sedat ne gerek var oğlum böyle saçmalıklara? Bir ezikle uğraşacak kadar boş vaktim yok. Biliyorsun ki okulda bana hayır diyen kız sayısı yok denecek kadar az. İstersen zorlama ha?" Sırf bu saçmalıklardan sıyrılmak adına sallayıp duruyordum.
"Oo korktu yakışıklı beyimiz. Tamam o zaman ben gidiyorum yanına." Diyerek oturduğu yerden kalkıp tam gidecekken kolunu mekanik bir hareketle tutmuştum.
"Tamam be! Amma büyüttün
giderim ben." Diyerek öne atıldım hemen.

Gidipte ne diyecektim? Tamam kızları kullanıyor olabilirdim. Biraz da ruhumda piçlik olabilirdi ama asla temiz bir kıza bunu yapamazdım. Bana yakışmazdı.
Eliflerin sınıfa girmemle gözüme çarpmıştı oturduğu yerden. Kulaklığını takmış ve gözlerini kapatıp başka alemlere dalmıştı. Sessizce yanına oturup kulaklığını kulağından çekmiştim.

Anlamaz ifadelerle bana bakarken ne diyeceğimi şaşırmış bir halde "E..Elif. Şey... Neyse yok bir şey. Dalga geçmeye gelmiştim sadece ve gidiyorum."
Yine saçmalamıştım. Olsun. Sedatların bizi gizlice izlediğini biliyorum. Kızı lafa tutup sedatlara ise işi hallettiğimi söyleyecektim.

Hala şaşkın bir ifade ile bana bakan Elif'in yanından kalktım ve sınıf kapısının önünde bir kaç saniye bekledim. 'Gerçekleri söylemiydim acaba?' Diye geçirdim aklımdan ve düşüncelerimden sıyrılıp kapıdan çıktım.

***

Ders bitmişti ve zil çıkış zili çalmıştı. Sınıftan tam çıkarken Sedat'ın sözleriyle durdum. "N'aptın? Konuştun mu Ezik kızımızla?"
Geçiştirmek adına "Aynen konuştum. Hadi ben çıkıyorum haberleşiriz." Diyerek sınıftan hızlı adımlarla çıktım.

Bahçeye çıkınca derin bir oh çektim ve Elif'ın yanıma gelmesi ile çektiğim ohlar oflara dönüştü. Tedirgin bir ifade ile "Aras. Şey... bugün bir şey diyecek gibi oldun. Bir şey mi var?" Diyerek cevabımı bekledi. Umursamaz bir tavır takınarak "Bak küçük! Seninle konuşmam şuan karizmamı çiziyor ve sana fazla bile vakit ayırdım. Sen gidip evinde ders falan çalışsana. Niye takıyorsun bunu bu kadar?" Cevap vermesini beklemeden yanından ayrıldım. Hiç bir suçu olmayan bir kızı bu denli ezip geçmem haksızlıktı fakat bunu öğrenseydi duyguları ve gururu incinebilirdi. En iyisi susmaktı.

------
Merhaba arkadaşlar!
Hikayemin 2. Bölümü ile karşınızdayım. Umarım sevilmeye başlamıştır yeni kurgum.
Elif'in annesinin ölümü ve Aras'ın neden Elif'i korumak isteyişini hâlâ anlamamış olabilirsiniz. Belirtmek isterim ki bölümler geldikçe her şey ortaya çıkacak yavaş yavaş.
Bu bölüm biraz kısa oldu herkesten özür diliyorum. Kendimce özel sebeplerden dolayı vakit bulamıyorum.
Bir daha ki bölümlerimi daha uzun yazmaya çalışacağım.
Not: Bölümlerimi telefondan yazarak paylaşıyorum. Mantık hataları ve yazım yanlışları olabilir. Bunun için kusura bakmayın.
Ve okuyan kişilerle tanışmak istyorum. Mesaj kutucuğum size her zaman açık.
Yeni bölümde görüşmek üzere. Eleştirilerinizi çekinmeden yorum veya mesaj yolu ile bana iletebilirsiniz. *