Eski Bir Sonbahar

Sabah oldu ve Yavuz uyanır uyanmaz Asmalı Parka gitti. Beklemeye başladı. Kafasındaki soruların cevabını arıyordu. Bekledi, bekledi...

Artık karanlık çökmüştü. Tam 'Bu mendebur gelmeyecek' diye iç geçirirken, karşısına geliverdi. Mendebur; 'Geldim Kızıl. Umarım çok bekletmemişimdir.' dedi ve yanına oturdu. Yavuz heyecanla; 'Anlat mendebur suratlı, neler oluyor anlat !' dedi ve mendebur anlatmaya başladı...

'Bundan 1400 yıl önce biz seninle en iyi iki arkadaştık. Senin adın Kızıl Buka, benimki Sungurdu. Biz Göktürk ordusunun birer askeriydik. Sen beni kızıl Çin ile tutuştuğumuz savaşta kurtarabilirdin ama yapmadın. Murat'a yaptığın gibi beni de yarı yolda bıraktın. Leyla hemşirenin adı aslında Almila. Almila, onu sevmediğini düşündü ve bırakıp gitti seni. Ondandır O'na bu kadar aşık oluşun. En sonunda sende bunları düşünüp, şimdi de olduğu gibi kahrından öldün !'

Yavuz Kızıl, duyduklarına inanamadı. Şaşkınlık ve korku içinde sordu; 'Bu nasıl oldu ? Ben şimdi ölü müyüm ? Bu imkansız. Seni sahtekar yalancı. Çabuk gerçekleri anlat !'

Mendebur, soğuk kanlı bir şekilde kapşonunu çıkardı. Yavuz iyice şaşkına dönmüştü. Karşısında can yoldaşı, kardeşi Murat vardı.

Ve birden ortalığı ışık sardı. Mahkeme salonu gibi bir yerdeydiler. Yavuz'un sağ tarafında ailesi, sol tarafında Murat, asker arkadaşları ve Leyla, karşısında ise Tanrı duruyordu. Yavuz öldüğünü anlamıştı. Çünkü en yüce divandaydı. Tanrı ailesine sordu; 'Hakkınız bu kuluma helal midir ?' Babası cevap verdi; 'Hayır ulu Tanrım, helal değildir. Oğlum demeye utandığım bu kulunuz bizi hiçe sayıp aşkının peşinden gitmiştir.' Tanrı sol tarafa dönerek: 'Hakkınız bu kuluma helal midir ?' diye sordu. Murat cevap verdi; 'Hayır yüce Tanrım, değildir. İki yaşamında da beni kurtarabilecekken kurtarmadı, beni yarı yolda bıraktı.' Leyla cevap verdi; 'Hayır Tanrım, değildir. İki yaşamında da beni hiç sevmedi.' Tanrı en sonunda Yavuz'a döndü ve ekledi; 'Kimse sana hakkını helal etmedi. Demek istediğin bir şey var mıdır ?' Yavuz; 'Ben Murat'ımı kurtarmak istedim ama o bana 'Kaç Yavuz, kurtar kendini. Eğer gitmezsen hakkımı helal etmem.' dedi. Ben Leyla'yı çok sevdim. O'na şiirler yazdım ama o beni bırakıp gitti. Diyeceklerim bu kadar. Benim içim rahattır, ne olacaksa olsun !' dedi kararlı bir sesle. Ardından her taraf karanlık oldu ve ne Yavuz Kızıl'ı, ne o mendeburu, ne de Leyla hemşireyi bir daha kimse görmedi...

- SON -