De Onmogelijke Liefde

10

Negatieve opmerkingen/typfouten? Meld het even -netjes- in de comments en ik zal het (proberen) (te) verbeteren. Veel plezier met lezen!

Geen belgen in dit stuk. Wel een aliën genaamd Joost dus haal hem er even bij! X

Veel geschreeuw in het begin! Warm je stem maar alvast op.

-----------------------------------

Lyon POV

"JOOST?!" Riep ik boos en met (nogsteeds) opengesperde ogen uit. Joost draaide zich bang om. "Doe me geen pijn. Ik weet dat ik stom ben geweest en shit, maar ik heb je nodig."

Ik zuchte mijn kwade gevoelens weg en ging naast Joost zitten. "Wat is dit? Waarom ben je hier? Ik was toch "gestoord" volgens jou?" En ik keek hem aan, wachtend op zijn reactie.

"Ik snap dat je b-boos op me bent Lyon, m..maar.." verder kwam hij niet met praten. Hij liet een grote traan vallen op mijn dekbed.

Ondanks dat hij huilde kwam de kwade ik naar boven en ik kon niks, maar dan ook niks, doen om mezelf tegen te houden. Wat bezielt hem?!

(Schreeuwend)
"Joost. Je liet me een jaar geleden in de steek. Je hebt me gewoon laten vallen! Weet je niet hoeveel pijn dat doet? Dat je BESTE vriend je laat vallen? VOOR DE 2E KEER?! En nu zit je godverdomme ook nog te janken op MIJN bed! Hoe ben je hier überhaupt binnen gekomen?!" Schreeuwde ik boos terwijl ik dreigend voor Joost ging staan.

Joost ging staan en opende zijn mond. Klaar om uit te barsten.
"LYON MAG IK GEWOON VERTELLEN WAAROM IK NAAR FUCKING JOÚ TOE BEN GEKOMEN?!" En hij brieste kwaad.

Ik schrok. Ik had niet verwacht dat Joost ook boos zou worden.

Ik ging zuchtend zitten en legde mijn hoofd in mijn handen. "Vertel je verhaal maar."

"Het is een wonder hoe snel ik van kwaad naar rustig kan veranderen." Dacht ik nog bij mezelf voordat Joost aan zijn verhaal begon.

Joost POV

"Een maand geleden lag ik gewoon in bed, mijn dagelijkse ding te doen enzo. Je snapt me wel. Maar ik was zodanig druk bezig dat ik niet merkte dat mijn raam op een kier stond. Ik hoorde eerst een vage stem, ik dacht dat de stem van een van die klote buurtkinderen was dus ik ging door met mijn dagelijkse bezigheid en negeerde het. Niet wetend wat er een paar seconde daarna zou gebeuren. Opeens werd het zwart voor mijn ogen en zag ik niks meer. Ik viel in een of ander duister gat. Ik weet niet hoe en waarom, maar het gebeurde." Ik stopte even met praten om op adem te komen. Ik keek even naar Lyon die met opengesperde ogen luisterde.

"Vertel door." Zei hij zachtjes.

"Het zwarte gat verdween opeens en ik zuchte van opluchting. Ik wilde weer doorgaan met mijn dagelijkse bezigheid na deze rare gebeurtenis maar ik hoorde nu een duidelijke stem naast mijn linker oor. De stem zei dit: "Pas op met wat je doet, zegt en waar je naar kijkt. Lyon heeft last van me, maar jij nu ook. Pas op" En de stem verdween. Ik was natuurlijk doodsbang en ik dacht gelijk aan jou. Via een van je vrienden kreeg ik je adres doorgestuurd en toen ben ik gelijk naar je toe gereden. Enja.. misschien niet heel slim, maar jij was de eerste waaraan ik dacht omdat jij zoiets ook aan mij over jezelf vertelde." en ik kwam opnieuw even op adem.

"En oh ja, je huissleutel onder de deurmat leggen in geen goed plan." Voegde ik er nog stilletjes aan toe.

Dat laatste bleek Lyon niet gehoord te hebben.

Nadat ik een grote hap lucht had genomen keek ik voorzichtig naar Lyon.

Lyon zat nogsteeds met opengesperde ogen naar me te kijken. Wat me niet verbaasde eigenlijk.

"Joehoe!" Ik klapte even voor zijn gezicht. "Aarde aan Lyon!"

Lyon knipperde. "Joost.. dit had ik serieus niet verwacht. Nja.. dat hij jou ging lastig vallen."

"Hij?" Vroeg ik.

"Ja, hij, de geest?" Zei hij vragend.

Ik knikte, "Ik begrijp je, maar wat kunnen we hier tegen doen?" Ik zag de blik in Lyon's ogen veranderen.

"W.." Probeerde Lyon te schreeuwen maar ik hielt hem tegen.

"Nee. Niet boos worden. Mond dicht tenzij er iets nuttigs uit kan komen." Zei ik en ik voelde me trots. Ik ging tegen hem in!

Lyon zuchte hard. "Oke, jij wilt hier dus iets tegen doen? Ik help je. Maar dat betekend niét dat ik je vergeef. Begrepen?" Zei hij.

Ik keek hem opgelucht aan. "Begrepen. Bedankt Lyon." Het was tenminste iets. Toch?

Lyon ging er even goed voor zitten.

"Hoe gaan we dit aanpakken?"

----------------------------------------

Nog geen dode en vekrachte Joost en óok nog geen Fillip in het verhaal, jammer!

Hopelijk heb je wel genoten van deze plottwist en heb je je stem verneukt door te schreeuwen bij de stukken waar aangegeven stond dat je schreeuwt! (SorrynotSorry)

Bedankt voor het lezen ♡

Xoxo Noah AKA je grootste fangirl. ♡♡