Wolfblood our secret

In de hens

POV Maddy
Ik kan Shannon nergens vinden. Ik loop langs de lokalen. Dan hoor ik Kara praten. Ik loop door. Maar ik stop meteen als ik ook de stem van Shannon hoor.
He? Ik loop terug naar het lokaal van scheikunde en zie dat Kara en Shannon een proefje aan het doen zijn. Dat mag niet na school zonder leraar. Dat weet ik best. Shannon ook. Ze zit dan ook bezorgt naar Kara te kijken.
"Hier ben je!" Lach ik. "Kun je weggaan?" Zegt Kara. "Nee"
"Hey Maddy, we zijn aan het oefenen voor scheikunde" "maar je mag toch niet met gemiecalien (of hoe je dat ook schrijft) werken zonder leraar?"
"Anders zouden ze de kast niet open laten" lacht Kara.
"Toch Shannon?" Ze knikt.
"Shannon?" Vraag ik. "Ga maar ff Maddy" zegt ze. "Maar Shannon"
Ze zucht. Serieus? Boos pak ik mijn rugzak van de tafel. Zonder het te merken stoot ik een potje om.
Boos loop ik weg. Shannon is aardig. Maar af en toe doet ze raar om erbij te horen.

POV Shannon
"Ik loos hem ook" zegt Kara. Ze pakt haar handtas en loopt het lokaal uit.
"Je moet helpen opruimen!" Roep ik haar nog na. Ugh, dit is de laatste keer dat ik met haar samenwerk. Ik begin de spullen op te ruimen. Ik stoot een potje om. Nee! Ik pak wat doekjes en maakt het schoon. Dan begin ik met de grond.

"Sorry Shann" hoor ik Maddy zeggen.
Ik kijk op en Maddy staat in de deur opening.
"Excuses aanvaard. Ik deed zelf"
Ik spring meteen achteruit als ik zie wat er gebeurt. Maddy staart me met grote ogen aan als ik vast zit aan de andere kant. Een muur van vlammen versperd mijn weg. De olie vloog in de fik. Angstig kijk ik naar Maddy die als een bange hond op de grond naar het vuur zit te grommen. Als ik wil zeggen dat ze hulp miet halen zie ik door de muur haar ogen geelig worden. Wat!?
Ik kuch door de rook die ik binnen krijg en het wordt wazig. Ik knijp met mijn ogen om Maddy goed te kunnen zien. Nog steeds zit ze daar, zelfde houding, zelfde gegrom, zelfde ogen...
Ik hoest nog een keer hard en nu zie ik bijna niets meer. Mijn hoofd doet verschrikkelijk veel pijn. Ik wil volhouden maar het lukt niet. Langzaam ga ik van mijn geknielde positie naar een liggende. Terwijl ik een schim weg zie rennen.
Maddy...laat me niet in de steek...
En dan vallen mijn ogen dicht. Ik laat me maar op de grond vallen.
"Help" fluister ik nog.

Meteen kliffhanger bij het eerste hoofdstuk van mijn mega publicering!
Veel plezier met verder lezen!