Het dagboekje dat het leven veranderde

29 april 2014

Het dagboek. Dan ga je er toch maar even in schrijven, omdat het moet dat wel. Begrijp me niet verkeerd!

Daar lig je dan in een ziekenhuisbed. Alles doet zeer en je benen zijn te slap om op te staan, maar je bent wel vrij. Oke, Melissa even niet achteromkijken, maar vooruit! Een naam voor je dochtertje.

Hoewel ik al een tijdje zag dat ik zwanger was en een test dit ook liet zien was ik ook nog wel een beetje in de ontkenningsfase. Die test was vast stuk, ik eet gewoon te veel, ik ben gewoon dik. Dat soort gedachten spoken er dan door je hoofd. Je bent vast alles behalve zwanger, of in ieder geval dat hoop je. 

Uiteindelijk werd na verloop van tijd wel duidelijk dat dit allemaal niet het geval was en dat ik gewoon zwanger was. Toch blijft er een soort van hoop, diep van binnen, dat dit allemaal gewoon niet waar is. Wel dacht ik soms na over namen voor het kindje, maar echt veel tijd had ik hier niet voor. Daar komt bij dat ik natuurlijk geen echo kreeg of andere "normale" dingen zoals dokters. Ik wist dus nog niet of het een jongen of een meisje was.

Ik heb wel nagedacht en er kwamen wel wat namen naar boven, maar ik heb nog niet kunnen kiezen. Misschien wordt het wel Loïs of Melinda, misschien wel Lieke. Ik weet het gewoon nog niet. Ik moet gewoon nog even rustig nadenken en haar vooral even zien.