ARTI ile EKSİ

5. BÖLÜM

Meyra ÖZCAN

''Olmayan kimsemiz mi geldi anne ? '' Deyip kıkırdadı Janet. Kapı tekrar çalındığında yüzündeki gülümseyi silip kapıya yöneldi. Bende arkasından gittim. Neden gidiyorsam ?..
''Kimsin ?'' Bu lafına gözlerimi devirmeden edemedim. Tanımadığı kişilere bile sesini sert çıkartıyordu. Amacı neydi bu kızın ?
''Kahramanlarınız.'' Duyduğum sesle afallamıştm. Ben daha ne olduğunu anlayamadan Janet kapıyı açtı. Bunlar... bizi kurtaran o iki kişiydi. Peki burda ne işleri vardı? Yoksa.. bizi mi takip ettiler ! Aklımdan geçenleri dile geetirdim. ''Siz bizi mi takip etiniz ? '' Onlar daha ağznı açmadan Janet lafa atıldı. ''Görünüşe bakılırsa öyle olmuş. ''
''Aaaa yapmayın ama güzeller biz çok temiz çocuklarız Öyle kötü şeyler yapmayız. Ciciyiz biz cici. '' deyip masum ve bi o kadar sahte gülüş takındı suratına. ''Ağzına kaka yapmadan git istersen.''
'' Ulan ne işiniz var burda boş sohbetlere girmeyinde ötün ! Zaten sinirliyim daha da üstüme gelmeyin fena olur. ''
'' Sinirli olduğun kadar aptal ve dikkatsizsin ! '' Gözlerimi kocaman açıp bunu diyen çocuğa baktm. O da Janete bakıyordu vücudunun her metrekaresinde gözlerini gezdirdikten sonra Janetin gözlerine baktı. janet tam ağzını açıp bişey diyecekken içeriden annesinin sesi geldi. ''Janet , Meyra kim gelmiş kızlar'' Daha sonra annesi yanımıza geldi. ''Kim bu yakışıklı oğlanlar bakalım? '' deyip sıcacık gülümsedi. Kahramanlarımız (!) gülümserken biz Janetle birbiirimize bakıp göz devirmekle yetindik. ''Alsana kızım arkadaşlarını içeriye. Ayıp. '' Janet gözlerini karşısındaki çocuğun gözlerine dikip annesine cevap verdi. ''Yok ayıp olmaz onlara zaten gidiyorlardı. Dimi ? '' Son kelimesini söylerken sesini sevimli bi şekilde çıkramaya çalıştı. Ama sadece çalıştı. Böyle bir konuşma tarzı hiç ona yakımıyordu ve beceremiyordu. Diğer çocuğa baktığımda göz göze geldik. Ne yani beni mi inceliyordu. Ona bakınca gülümsedi. Bu gülümseme sıradan değildi çapkıncaydı tehlikeli bi gülüştü. Gözlerine boş boş bakmakla yetindim. Siyah küpesi, siyah deri ceketi, kaslarını belli eden siyah tişörtü ve dar siyah kotunu siyah ayakkabılarıyla tamamlamıştı. Fazla siyahtı tarzınnın aksine teni bembeyaz bebeksi duruyordu. Etkileyci duruyordu.. Janetin annesinin sesiyle düşünceleriden sıyrılıp irkildim. ''Olur mu kızım ?'' Janet gözlerini karşısındaki çocukdan ayırmadan net bir şekilde cevap verdi. '' Olur.'' Bende Janeti onayladım. '' Hemde çok güzel olur.'' Annesi ikimizede bakıp kafasını olumsuz anlamda sallayarak 'eşşek sıpaları' diye fısıldayıp içeriye girmişti. Küpeli çocuk kıkırdayınca sinirle ona dönüp '' Ota boka gülmek gibi bi hobin mi var ?! '' Çocuk kafasını bana yaklaştırıp ''Sana güldüğümü hatırlamıyorum bebeğim.'' deyince sinir kat sayım arttı ve o küpeli züppenin burnuna dişlerim geçirdim. Bağırmasın diyede elimle ağzını kapattım. Kendimi bildim bileli hep bunu yapardım avcumun içini öptüğünde onu son gücümle ittim. Janet ve diğer çocuk bizim halimize sessizce gülerken ben küpeliye ölümcül bakışllarımı göndermekle meşguldüm. Alayla dudakları yukarı kıvrıldı ''Sert kızları severim. Ama ben seni ısırsam acaba ne kadar sağ kalırsın? Tadına bakmayı isterim doğrusu.'' deyip göz kırptı. Yanındaki çocuk uyarırcasına ''Poyraz!'' deyip dirsğini adının Poyraz olduğunu öğrendiğim yavşğınn karnına geçirdi. İçimden oh olsun derken Poyrazın etkilenmemesi sinirimi bozmuştu. Fazla sert olmasada cannını yakacak kadar sert vurmuştu..
''Her neyse.. sen sinirli ve aptal kız '' bunu söylerken parmağıyla Janeti işaret etti. '' Telefonunu düşürmüşsün. '' dedi alayla. Eve geleli bayağı bir süre olmuştu neden bu kadar geç getirdiler vaya nerede buldular burayı ? ''Adam akıllı neler olduğunu anllatırmısınız ? '' sesimi yükselterek söylemiştim bunu Poyraz bana bakıp ''Önemli değil.'' deyip gülümsedi. Yanındaki çocukta Janete fotoğraflarında bile gülmüyosun sinirli kız. Yakışıyormu sana hiç ? '' Neyden bahsettiğini anlamamıştım. Telefonu arka cebinden çıkarıp Janete uzattı. Janet ışık hızında tellefonunu alıp ''Defol git ve buranın adresini unut ! '' dedi. Poyraz yanağımı öpüp geri çekildiğinde gözlerim kocaman açıldı ne yaptığını sanıyoodu bu yavşak ! Kendini ne sanıyodu ? ''Hadi Uras burada işimiz bitti, gidelim.'' deyip merdivenlerden inmeye başladılar. Janetle birbirimize baktık daha sonrada yerdeki ayakkabılara.. Galiba ikimizde aynı şeyi düşünoduk. Haince gülüp yerdeki ayakkabıları kafalarına fıırtlatmaya başladık. Onlar bize doğru dönüp tam yanımıza gelecekken kendimizi içeri atıp kapıyı kapattık ardından kahkahalarımızı özgür bırakıp gülmeye başladık...