ARTI ile EKSİ

1. BÖLÜM

''Sen, bizim öz kızımız değilsin.''
Beynimde yankılanan cümle... 17 yıllık hayatımın yalanlar üzerine kurulmuş olmasını öğrendim bugün. Anne-baba dediğim insanlarla aslında hiç bir kan bağım yokmuş..
Bedenime ve ruhuma ağır gelmişti bu gerçek. Ne hissettiğimi bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini de.. Bir yanım bağırıp çağırmak isterken diğer yanım ağlamak istiyor. Tabii ölmek isteyen taraf daha baskın her zaman ki gibi. Tam anlamıyla kimsem yok . Tutunacak tek bir dalım bile yok bu hayatta. Benim bu dünyaya bir geliş sebebim olmalı. Neden geldim ki ben bu dünyaya? Neden beni hiç sevmeyen bir kadın doğurdu? Neden?
''Kızım bir şey söyle ? ''
Acı, hüzün, hayal kırıklığı... Hiç bir duygu yeterli gelmiyor hissettiklerimi anlatmaya.. Hatta bir şey hissedip hissetmediğim konusunda bile şüpheliyim.
Gitmek istiyorum. Nereye olursa olsun. Gidecek bir yerim olmamasına rağmen koşmak, gitmek istiyorum .
''Meyra? Kızım seni ben doğurmadım ama sen benim kızımsın.. Canımsın. Sen be.. '' Gözyaşları ve arda ardına gelen hıçkırıkları cümlesini bitirmesine izin vermedi. Yanağımdan akan gözyaşımı elimin tersiyle silip, arkama bakmadan koşarak çıktım evden. Arkama bakarsam, onlar ağlarken çıkıp gidemeyeceğimi biliyordum çünkü..

Gidecek hiçbir yerim yok! Lanet olsun! Bir apartmanın duvarına yaslanıp yavaşca aşağıya kayıp dizlerime kendime çektim ve başımı dizlerime koyup uzun süre akmayı bekleyen gözyaşlarımı serbest bıraktım. İstediğim tek şey rahatlamaktı ama ağlamak rahatlatmadı. Gelen seslerle irkilip ayağa kalktım. 2 tane adam bana doğru sırıtarak yaklaşıyordu. ellerinde gazeteye sarılmış şişeler vardı ve korkutucu bir sesle gülerek bana doğru yaklaşmaya devam ettiler. Ben arkamı dönüp koşmaya başlayınca kahkahaları daha da arttı. Lanet olsun çıkmaz sokak.. Adam yanındaki adama birşeyler söyledi ve ardından gönderdi. Şişeyi kafasına dikip elinin tersiyle ağzını sildi daha sonra elindeki şişeyi yere fırlatıp bana doğru sırıtarak yaklaştı. Korkuyla bir adım geri gittim ve sırtımın duvara değmesiyle donup kaldım. Korkuyu vücudumun her yerinde hissediyordum. Adam bu duruma ufak bir kahkaha daha attı. Erkeklerden nefret ediyorum! Nefret!
''Yaklaşma! Defol git! Rahat bırak beni pis herif! '' Sesim boş sokakta yankılandı. Adam bana yaklaşıp
''Şşş sakin ol bebeğim sana yaşatacağım şeyler emin ol seninde hoşuna gidecek. Tadını çıkarmaya bak. '' içki kokan nefesini yüzümde hissetmem midemi bulandırdı. Geçen her saniye beni daha çok korkutmaya başlamıştı. Adam bundan zevk alır gibi sırıtıp durdu karşımda.
'' Lütfen bırak. Bırak gideyim. İstediğin kadar para verebilirim sana. Bırak beni '' Gözlerimden akan yaşlara engel olamadım. Adam kafasını boynuma gömüp öpmeye başlayınca tüm gücümle onu itip koşmaya çalıştım ama benden bi iki adım uzaklaştı ve beni hemen geri tuttu. Dengemi kaybedip yere düştüm. Adam bana yaklaşmaya başlayınca son gücümle bağırdım.
''İMDAAAT !! ''

JANET DEMİRTAŞ~
Beni terk eden babamdan nefret ediyorum! Beni işten kovan patronumdan nefret ediyorum! Hayattan nefret ediyorum! Yaşamaktan nefret ediyorum!
"İMDAAAT !! "
duyduğum sesle irkildim. Ses ara sokaktan geliyordu. Koşar adımlarla oraya ilerledim.
Gördüğüm manzarayla sinir kat sayım arttı. Şerefsizin biri sarışın kızın üstüne çıkmış öpüyordu.
" bırak lan kızı" diye kükredim sesim boş sokakta yankı yaptı. Adam dönüp bana alaycı bir bakış attı.
" onun yerine seni mi almamı istiyorsun güzelim" dedi suratıma iğrenir bi ifade takındım. " seni birazdan benzetmek istiyorum" dedim. Adam sinirlenip hışımla ayağa kalktı. Üstüme gelmeye başladı. Bir tane yumruk attım. Sarhoşluğun etkisiyle sendeleyip yere düştü. Sonra erkekliğine tekme attım. Adam yerde iki büklüm olurken kızın yanına gittim.
" İyi misin?" diye sordum o kadar çok korkmuştu ki olumsuz yönde kafasını salladı. Elinden tutup ayağa kaldırdım.
Onu hemen buradan götürmeliydim.
" hey nereye böyle güzelim. Bizden kaçmak kolay mı sandın?" duyduğum bu iğrenç sesler daha çok sinirimi bozdu. Dört tane adam üstümüze doğru gelmeye başladı. Yanımdaki kız korkudan elimi sıkıyordu. Güven verircesine sıktım elini kendim için korkmuyordum ama onun için korkuyordum...