P.o.v. Fay
Als hij weg is zak ik in elkaar. Ik maakt een bolletje van mezelf en bescherm me met mijn armen. Ik trek me van niemand iets aan en barst in tranen uit. Iemand loopt naar me toe en gaat naast me zitten. Denise slaat een arm om me heen en ik kruip tegen haar aan. Stan tilt me op en neemt me mee naar mijn kamer. Op mijn kamer legt hij mij op het bed. Hij tilt de deken op en komt erbij zitten. Hij slaat een arm om me heen en ik kruip tegen hem aan. Hij veegt mijn tranen weg. "Niet huilen Fay het is je verjaardag." Hij pakt een kadootje achter zijn rug vandaan en geeft het aan mij. "Ik heb deze bewaard voor je." Ik maak het pakje voorzichtig open en pak een setje kleding eruit. Ik kijk hem vragend aan. "Dit is voor je duel Fay." Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een lange knuffel. Ik kijk in zijn ogen. Hij buigt langzaam naar voren en geeft me dan een kus. Zijn lippen zijn zacht. Hij trekt zich gelijk terug. "Sorry dat had ik niet moeten doen." Hij wil weglopen. Ik hou hem tegen en kus hem. Dan komt Denise binnen. "Stoor ik?" Vraagt ze als ze ons ziet." Ik schud mijn hoofd. Denise schiet in de lach. "Dat zie ik ja." Zegt ze. Ik grijns. "Ik kwam zeggen dat je je taart hebt laten staan." "Oke ik ga maar mee om mijn taart op te eten dat is namelijk heel belangrijk." Zegt ik sarcastisch. Denise schud haar hoofd en loopt weg. Ik kijk naar Stan. "Ik wilde dit al heel lang doen." Begint Stan. "We kennen elkaar al bijna ons hele leven en ik wilde je vragen of je verkering wilt?" Ik kruip tegen hem aan en geef hem een kus. "Dat zie ik als een ja dus. "Ja." Grijns ik. Ik sta op en trek Stan mee naar beneden om taart te gaan eten.
JE LEEST
The Lost Princess #Netties2017
FantasiaEen meisje die haar naam niet weet en naar een weeshuis moet. Ze weet niet wie haar ouders zijn, of ze een broer of zus heeft en of ze bekend is. In het weeshuis maakt ze vrienden en vijanden en ze leeft daar haar leven.
