Game of my Choice

Return

My head is spinning the moment I open my eyes and this is not because of the alcohol but because of what happened between me and Mika last night. Why I let it happened? Why did I response with the kiss? For pete's sake she is my best friend. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko the moment I went out of the door and see her awake and remember what happened last night. But still I am hoping and wishing that just like other nights na sobrang lasing siya ay hindi niya na aalala yung mga ngyayari. I took me hours before I decided na lumabas ng kwarto. Then I see her still laying down sa sofa and decided to cook breakfast for the two of us.

Hindi ko alam kung ilang santo ang dapat kong pasalamatan ng magising siyang walang maalala sa ngyari kagabi. But still every time I see her nakakaramadam ako ng awkwardness dahil una naalala ko yung ngyari pangalawa napapatingin ako sa mga lalabi niya at nararamdaman ko yung labi niya sa akin. For the nth of times I tried my best to shrug this feeling off.

Graduation came and I am too surprise na Makita sa screen ng phone ko ang pag tawag ni Ara. For the past weeks pinilit kong dumistansya sa kanya because I am hating myself every time I see her sad knowing na kasalanan ko ang lahat lalo nan g nalaman ko that Deanne is leaving the country. Though gusto ko siyang pigilan hindi ko magawa. Ayoko ng lalong mag karoon ng gusot sa pagitan naming dalawa. I distance myself para na din sa ikakatahimik ng lahat. I immediately pick up the call and when she asked kung nasaan ako agad kong naisip nab aka hinahanap niya si Deanne.

Pero hindi ko inaasahan na dadating siya sakay ng isang sasakyan na siya mismo ang nag dri-drive though kahit papaano alam ko na may konti siyang alam but still hindi pa talaga siya ganun ka runong pag dating sa pag dri-drive. Agad niyang hinanap sa akin si Deanne ng una ayokong sabihin sa kanya but I end up telling her sa tingin ko kasi yun na lang ang maitutulong ko sakanya. When I am about to tell her na mag taxi na lang ay agad niyang pina harurot ang sasakyan.

I keep on calling her pero hindi niya sinasagot ang phone hanggang sa tawagin na ako sa stage. I am happy that after 5 years finally college is over pero at the same time malungkot dahil hindi kompleto ang barkada and I am the one to be blame.

We are in the middle of the celebration when I hear my phone rings. Agad ko tong kinuha at sinagot dahil number ito ni Ara. Pero agad akong napaknunot ng noong hindi ito ang nasa kabilang linya.

I am terrified on the news na sinabi ng taong nasa kabilang linya. The next thing I know I am rushing to the hospital with my toga on. Halo-halong emosyong ang nararamdaman ko habang tinatakbo ako ang hallway ng ospital papunta sa emergeny room. I should have stop her kanina.. dapat pinababa ko siya ng sasakyan at hindi ko siya hinayaan na umalis.

"Alex," I heard Nicole said kaya't napatigil ako at napatingin ako sa kanya. "Calm down please.." ramdam ko ang pag aalala sa boses nito. Huminga ako ng malalim at tumango dito "Tatawagan ko muna si Jay, okey?" Sabi nito at muli ay tumango ako saka tumingin sa pinto ng operating room.

Silently praying everything will be okey.

Less than an hour after nakita ko si Jay papalapit si direksyon namin at agad na tinanong ang ngyari. Tahimik lang itong nakikinig, I guess absorbing all the things na sinasabi ko sa kanya.

He asked me not to say anything pag dumating ang parents ni Ara. Sabi nito mas okey na wala itong alam at sa tingin nito ay mas gugustuhin din ni Ara na wag sabihin sa mga ito kung bakit ito na aksidente. At dahil siya naman ang mas nakaka kilala kay Ara I decided to agree on his idea.

Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib ng lumabas ang doctor at sinabi na Ara is no longer in danger at dadahilhin na ito sa private room.

Halos kasabay din nito ang pag dating ng magulang nito.