Ölüm Oyunu
Uyuyordu çocuklar
Elvan renkli kaldırım taşları üstünde...
Siyah beyaz bir film çekiliyordu gözlerde
Uzak metrajda kanıyordu kaldırımların damarları
Ağır ağır kesiliyordu dünyada bir yerlerin nefesi
Ağır çekimde susuyordu insanlar
Çocuklar
Susuyordu
Üşüyordu
Düşüyordu
Uyuyordu
Ölüyordu...
Her gece başka uyurdu çocuk olanlar
Rüyalarında kanamazdı dünyanın hiçbir yeri
Uyandıklarında bombalar yağdırmazdı gözleri
Her gün uyanırdı çocuklar uykularından
Ama ölürlerdi...
Oysa bir serçenin kanadında uçmaktı düşleri
Hangi oyundu bu?
Çelik yelekli bedenler ebe oluyordu
Işığı sönenler sobe...
Uyuyordu çocuklar...
Sokaklarda sessizdi insanların yüzleri
Yürüyüşleri
Üzülüşleri
Oturuşları...
Çocuklar gibi soğuktu
Ellerinde bir parça ekmek tutanların elleri...
Çocuklar soğuk muydu?
Üşümezdi ki çocuk olanlar
Koşardı
Oynardı
Zıplardı
Bir dünyadan öbürüne...
Oyuncakları çocuktu onların
Ellerinde kuş sapanları
Ama vurmazlardı kuşları
Can almazdı çocuk kalbi taşıyanlar
ya bir çocuğun kalbini elinde taşıyanlar?
Onlarda vurmaz mıydı bir kuşun kanadından?
Deve benzeyen dev gibi çelik yürekler
Onların elleri çocuklar gibi sıcak olmazdı
Üşürlerdi hep ölenler gibi
üşürlerdi...
Çelik yüreklere çelik yelekleri giyenler...
Bir serçenin kanadından vuruyorlardı yaşamı
Serçeler...
Kanıyordu
Düşüyordu
susuyordu
ölüyordu....
