Ne zaman seninle karşılaşsak
Tabu oynardı gözlerimiz
Ve ben hep kaybederdim
Sen demeden
Ben demeden
Biz demeden
Aşkı nasıl anlatabilirdim
Dumanı üstünde bir bardak çay
Ve yanında bir beyaz kâğıda sarılı parmaklarım
Ben parmaklarımı yakıyor
Seni üflüyorum
Her seferinde aforoz ediyorum seni
Günahını çıkartıp içimden
Bir nefeste salıyorum dumanını
Yağlı boya kokan tabloların arasında
Rengi solmuş bütün çiçekleri boyuyorum
Kara kalem mutluluklar çiziyorum
Siyah beyaz gülüşlerin üstünü
Rengârenk ayrılıklarla boyuyorum
Sen on altıncı yüzyıldan kalma bir tabloya bakıyorsun
Ben altı yüzyıldır yaşıyorum,,,
İnadına ve yeniden susuyorum
Bir beyaz kâğıt ve bir tahta kalem
Sustuğum her şeyi yeniden yazıyorum
Yüzyılların eskitemediği ellerimde
Sana ait tek bir hece tutuyorum
Geri kalan ne varsa bir beyaz kağıda çarpıyorum
Seninle her karşılaştığımızda
Yağlı urgan boynumda...
Ve bir oyun oynuyoruz seninle
E, M, I, L, Y...
Ben kaybediyorum
Sen bir tekme daha atıyorsun iskemleye
Ben her seferinde ölüyorum
Sen geri kalan canlarımı sayıyorsun,,,
