Geri Dönüş

Alışmaya başlamak

Multimediada otobüs aşkı var şimdilik ismi saklı kalsın
1 hafta geçmişti işe başlamamın üzerinden.
Yorgunluk,uykusuzluk,çaresizlik,zorunluluk hepsi vardı duygularım arasında.
Buna sitem etmeyi sona bırakmayı kabul edip, üzerimi giyinmeye başlamıştım.Arada durakta arkadaşlarımla karşılaşıyor,her ne kadar sevmesemde okulda neler olup bittiğini soruyordum.Onlar okula bense işe gidiyordum ,hayatin zorlukları adlı bir başlığı koyamazdım yaşadıklarıma çünkü haksızlık olurdu.İlk defa boyle olmuştuk durumumuz bu aralar kötüydü ve bende bunu azda olsa telafi etmeye çalışıyordum.
Babam yazlık evde kalıyor bende annemle birlikte kalıyordum yazlığı sevmiyordum çünkü cocuklugumdan beri ileri gelen arkadaşım olmaması geleneği devam ediyordu orada da.
Bugün tam 1 hafta olcakti ve ben haftalık almayı söylemiştim parayı.Gamze her ne kadar uyarsada günü gününe al yoksa vermezler desede,günlük olduğunda izin günü para kesildiğinden kabul etmedim.
Zaten izin kullanmayı da düşünmüyordum.Annem "artik konuş izin günümü belirlesinler"desede ben "gerek yok yorucu değil zaten "diye ufak bi yalan atıp konuyu kapatıyordum.
Çok yoruluyordum alışık degildim ayakta durmaya saatlerce.. Ama sadece 3 ay dayan Rüya herşey bitecek deyip kendi kendime teselli vermekten geri kalmıyordum.
Pembe tişörtüm, kot pantolonum beyaz konverslerim ve horlan ile oldukça şık duruyordum.Zaten oldum olası süslü derlerdi bana, ki bu konuda taviz vermezdim.
Durağa geçip otobüsün gelmesini beklemeye başladım aradan 10 dakika geçtikten sonra otobüs gelmişti.Otobüsün içinde ilerleme eziyetini bir kez daha gerçekleştirirken onu gördüm.
Ahhh keske binmeseydim,ne olurdu sanki arkadaki otobüse binseydim.
O en arkada direğe tutunuyor ve dışarıya bakıyordu.En son 2 hafta önce okula giderken görmüştüm yine ayni şekilde,otobüste.
Ama şimdi tek fark yüzüne bakamıyordum çünkü bizim kızlar ona onu sevdiğimi dolaylı yoldan söylemişlerdi,ve bu onu alayla karşılamıştı.
Allahım ne olur görmesin noluur diye yalvarırken göz göze geldik. Ne olmasını bekliyordum ki otobüsün içinde ondan kaçmam ne kadar normaldi.Arkamdaki amca; "Kızım arkaya doğru ilerlesene durmuş orda bizimde geçmemize engel oluyorsun"demişti. O sırada otobüsteki herkesin gözü bana çevrilmişti ama benim tek umursadigim kahvenin en güzel tonu olan o gözlerdi.
Mahcup birsekilde kenara çekilirken görüş açım kaybolmuştu buna hem seviniyor hemde üzülüyordum. Her bakışında alay görmek istemedigimden hep kaçacaktım ondan ne yazık ki.
Kendi kendime söylenmeye başladım yine
"Sen boyle degildin Rüya inanmazdın aşka,hoslantiya ,acıya ne oldu sana" derken büyük konuştuğumu ve kendime engel olamadigimi anlamıştım.
Otobüs yavaş yavaş boşalmaya başlarken onunda inmedigini farkettim.
Hadi ama bu kadarı da fazlaydı ama.
Benim duragim yaklaşmış umuduyla düğmeye basarken kapıya doğru ilerledim. Otobüs durup indiğimde bir ses duydum. Sadece arkadaşlarıyla konuşurken duyuyordum sesini ama simdi bana sesleniyordu.Tereddüt içerisinde arkama dönerken alay ifadesi yerini masum bir gülümsemeye bırakmıştı. "Buyrun"dedim o olaylara dahil oldugumu unutmak istercesine.
"Sanırım konuşmamız gereken bir konu var" dedi.