Na twee keer een 'nee' en dertien keer een 'ja' moet ik nog één iemand strikken om mee te gaan. Ze hebben me wel allemaal nadrukkelijk gezegd dat ze het voor mij doen, en niet voor dat suffe spel. Ik bel snel aan bij Peet, vrijwel meteen doet hij open. Als ik mijn hele verhaal heb uitgelegd, begint hij te fronsen. "En hoezo moet ik mee?" vraagt hij. "Peet, omdat jij mijn beste vriend bent, doe het voor mij, alsjeblieft!" Ik zie hem knikken en grijnzen. "Oké," De laatste 'ja' die ik nodig heb. Opgelucht bedank ik hem. Ik werp hem een kushandje toe en loop de tuin uit. Voet voor voet en stap voor stap kom ik steeds dichter bij mijn huis. Ik graai in mijn beige tas naar de huissleutel. Mijn huissleutel, hij is weg! Hoe kan ik nou zo stom zijn? Gefrustreerd loop ik naar de voordeur. Er hangt een envelop, met hetzelfde handschrift als 'nu nog onbekend'. Wat wil hij van me? Ik ruk de envelop van de voordeur af. Er zit een briefje in de envelop en weer een doosje. Op het briefje staat: "Hey schatje, ik ben er weer. Wees voortaan wat voorzichtiger, tjee, ik kon gewoon je huissleutel pakken. Weet je waarom ik dit doe? Omdat ik wil laten zien dat ik machtiger ben dan jij. Knoop dat in je oren. Je hebt de spelers bij elkaar, goed gedaan. Het spel kan beginnen."
Ik open het doosje. Mijn sleutel, hij zit er in.
JE LEEST
Bingo (Deel 1)
RandomVandaag, een zonnige dag in Augustus, gaat het onmogelijke gebeuren. Ik ga naar een bingoclub. Oersaai. Mijn vriendengroepje en ik doen het voor Sydney. Ze kreeg gisteren een brief. Blijkbaar een speciale brief ofzo. Er stond in dat ze een uitverkor...
