Bingo (Deel 1)

16

POV'nu nog onbekend'

Ik werp een blik op mijn horloge. Een antiek, goud horloge. De wijzers geven halfdrie aan. Om drie uur doe ik het. Om drie uur vermoord ik Pim. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Het voelt héérlijk om de angst van mensen te zien als ze dood gaan, om de touwtjes in handen te hebben. Ik verheug me nu al op de paniek in de ogen van de andere spelers. Oftewel, pionnen, want ze hebben niks te zeggen. Als ik zeg: "Vermoord je medespeler," dan doen ze dat. Omdat het moet, van mij. En ik beslis over hen leven.

De minuten vliegen voorbij als vogels op een zomerdag, als speelse kinderen in hun speelpauze. Het is iets voor drie. Tijd om Pim te halen.

Ik klop op de deur van zijn kamer. Gemompel van Pim. De deur vliegt met een zwaai open. "Hallo Pim, ik kom je halen, ga je mee?" Ik zie de angst in zijn ogen. Hij mompelt dapper "Oké," en hij loopt mee. Pas als we aan het einde van de gang zijn vraagt hij: "Wat ga je met me doen?" "Je gaat een stukje zwemmen," zeg ik vals. Een tijdje later komen we bij de kamer aan. "Kleed je uit, je mag alleen je onderbroek aanhouden. Als je klaar bent ga je naar het zwembad toe." Hij knikt en loopt weg. Even later komt hij paniekerig terug, althans, hij ziet er verward uit. "Tijd om te zwemmen!" roep ik opgewekt. Hij springt in het water. Ik lach, ik weet precies wat er komen gaat. Het water begint te golven. De golven worden steeds groter en slaan grof in het gezicht van Pim. Er ontstaat stroming. Hij hijgt, hij heeft moeite met ademen omdat er om de haverklap een golf in zijn gezicht slaat. Door de stroming wordt hij ondergedrukt. "Dag pim!" schreeuw ik vals en met een klap gooi ik de deur dicht. Één..twee..drie..vier..vijf..zes..zeven..acht..negen..tien... Ik moest tien seconden wachten en nu, Pim is dood. En het is slechts een kwestie van tijd voordat de medespelers erachter komen dat ze een speler minder hebben, dat ze Pim voor altijd kwijt zijn...

4 votes en 4 comments en ik ga verder :)