Uitgeput lopen we door een wirwar van gangen. "Waar zijn we beland?" vraagt Justice. "Ik weet het niet," antwoord ik. Evy zegt niks en loopt stug door. Ik kijk op mijn horloge-die ik altijd om heb. Acht uur in de morgen. We zijn om vijf uur in de morgen vertrokken om iets waar we mee uit deze ellende kunnen ontsnappen. Dus we zijn al drie uur aan het lopen. "Justice, Kai, ik weet wat dit is," fluistert ze. "Wat dan?" sist Justice terug. "Een laby-
De muren schuiven met grof geweld naar beneden. "Een labyrint!" Ze spreekt haar woorden paniekerig uit. "Niet zomaar eentje, want de muren verschuiven! Ze gaan naar beneden, laten we erop gaan zitten en ook naar beneden gaan, want als alle muren weg zijn wordt dit een open veld en zijn we een makkelijke prooi. SPRING!" Ze heeft gelijk. We zijn een prooi, die gevangen moet worden. Ik spring en trek me op de muur. Ik zie dat Evy en Justice mijn voorbeeld volgen. "Kai, ik wist al meer van dit spel," fluistert Evy met tranen in haar ogen. "Ik ken die man namelijk, het is mijn pa," --
Whooo, 'nu nog onbekend' is ontmaskerd. Comment en votee :)
JE LEEST
Bingo (Deel 1)
RandomVandaag, een zonnige dag in Augustus, gaat het onmogelijke gebeuren. Ik ga naar een bingoclub. Oersaai. Mijn vriendengroepje en ik doen het voor Sydney. Ze kreeg gisteren een brief. Blijkbaar een speciale brief ofzo. Er stond in dat ze een uitverkor...
