Voorzichtig duw ik de deur van de schuur open. Het kraakt. De onheilspellende omgeving maakt me bang. Zenuwachtig zet ik de eerste stap in de schuur. "Komen jullie?" zeg ik voorzichtig. Ze volgen me. Ik zie veertien lampen in de schuur. Ze knipperen en ze vallen af en toe uit. Als ik wat beter kijk zie ik dat ze op de leuningen van stoelen staan. Van oude, krakkemikkige stoelen. "Er staan namen op de stoelen!" schreeuwt Harry, één van de jongens die ik heb uitgenodigd. Ja, nu zie ik het ook. Ik heb instructies gekregen via een envelop. Het kleine voorwerp -in het gebruikelijke doosje dat bij de envelop gevoegd was- was een stoel. Het zijn aanwijzingen. Alleen probeer ik de aanwijzing van zo net, het mes, even uit mijn gedachten te zetten. Ik wil namelijk met een positief gevoel dit spel beginnen, al blijft er toch iets aan me knagen. Het is zo... Apart. Iedereen is intussen op zijn stoel gaan zitten, behalve ik. Ik sta voor mijn stoel met trillende handen. Ik ga zitten en hoor een klik. De 'klik' wordt opgevolgd door luid gekraak en een zware mannenstem. "Hallo allemaal, ik ben jullie spelleider, welkom bij het spelletje Bingo! Dit is alleen niet de Bingo die jullie kennen. Het is anders, Heel anders. Daar zullen jullie nog snel achter komen..." Luid gelach van de man. Ik kijk angstig naar de anderen. Hun blikken zeggen 'help'.
JE LEEST
Bingo (Deel 1)
RandomVandaag, een zonnige dag in Augustus, gaat het onmogelijke gebeuren. Ik ga naar een bingoclub. Oersaai. Mijn vriendengroepje en ik doen het voor Sydney. Ze kreeg gisteren een brief. Blijkbaar een speciale brief ofzo. Er stond in dat ze een uitverkor...
