Sanırım değiştim.Aradaki mesafeler yok oldu.Gereklilik kipini ben kullanmak istemedim.Sadece torunlarıma sakladığım bu kipi bugün önceki yazımda fazlaca kullandım.Sadece olanları göstermektir amacım.Seçim yine gözlerin elindedir.
İçimde büyük bir tarla var.Amacının dışında kullanılıp ekim yapılmadan sadece sürülen bir tarla. Bişeyler beynime dank ettiğinde bu tarla sürülüyor.Bazen aynı yerleri üst üste sürüyor. Bu gerçekten acıtıyor. Tepeden bakıldığında kendimi görüyorum. Beni ben yapan altın kurallarım. İşte,ayrıntılı düşüncelerimin sebebi kurallardı.
Kelimelerle film karelerini birleştirmiyorum.Bana halen gizemli gelen çocukluk karelerim dururken, onlara gerek yok.
Kuralları çiğnersem ceza alıyorum.Ben tarafından, ceza alıyorum.Hep aynı cümle kuruluyor içimde. " Tecrübeyle sabit işte,anlasana artık !! ".Sorgulama bitince tarlanın yanındaki eve girip bütün cam ve duvarları yıkıyorum.İçimdeki hırs bitene kadar evi tek oda haline getiriyorum. Buraya her geldiğimde o ev eski haline geliyor.Sanki neler olduğunu biliyormuş gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMİZDEKİLER
Non-FictionOlaylarin nasıl şekilleneceğini öngörebilen insan, hep bir adim öndeydi.Farkindaydı kısacası.Elindeki sınırlılığın farkındaydı.Aciz olduğunun farkındaydı.O yüzden vaktinde gerçekliği nasıl anlaması gerektiğini anladı.Fakat en gerçek dediği bile,yala...
