" Benim Hanem "

// A //

Selamun aleykum Ballı Turtalarım...
Bu projemizin amaçlarından biri de (şahsi olarak düşüncem) şu ; güçlerimizi birleştirirsek, kalemimiz daha keskin olur. Ve böylelikle islamı unutmaya yüz tutmuş yüreklere onunla dokunabiliriz. Amaç yaralamak değil, hatırlatmak. .

...

Benim Turtalarım buradalar mı? Sürpriz olarak 38. Bölümden kesitler önceden bu çalışmada olacak. Bence uyanık olup, bunu keşfetmeyi beklememeli, direk olarak takip ederek, kütüphanene bu ve diğer kitap (ları) eklersin.. ;)

Seni seviyorum ballı turtam.. (çoğul ♥)

....

Soğuk su tenimde gezinirken içim sıcacıktı. Bunu yapacağım bir sene öncesinde aklıma bile gelmezdi.

Ben şehadet getirmiş, müslüman olmuştum. Ve şu an temizleniyorum.. Boy abdesti alarak dinimin vacibelerini yerine getiriyorum. Düşündükçe sessiz bir kahkaha atmak istiyordum. Muhteşem bir duyguydu tüm bu yaşadıklarım.

Minik bir kar tanesi gibi hissettim kendimi. Gökyüzünde yalnız başına, rüzgârın şiddetiyle savrulup duruyordum. Ancak şimdi , küçük bir çoğunun sıcak avuçlarında huzuru hissederek sonsuzluğa uzandım mutlulukla. Hayat şimdi başlıyordu benim için. Çünkü ben yeryüzünün bir parçası olmuştum. Bir amacım vardı ve ben bunu başarmıştım.

Aynada yüzüme baktım. Ben bu Karel'dim. Buz olmak bana yakışmıyordu ki. Öncelikle aşkı tatmam, müslüman olmam gerekirdi. Sonra gerçek bir mümin olmam. Evet bu bendim. Allah'a iman eden , islama teslim olan, yüreği aşkla dolu bir Karel..

Babamın odasının önünde durdum. Camiideki müslümanlar gibi bir bezin üzerinde durmuştu. Ellerini önünde birleştirmiş bir şeyler söylüyordu.. Henüz bu ibadeti tam olarak bilmiyordum. İnternetten öğrendiğim kadarıyla babamın arkasında ayakta durdum. Dudaklarımın "Allahu Ekber" dediğini duydum. Sonra ellerimi önümde birleştirdim. Ellerimi dizlerimin üzerine indirdim. Hafifçe eğildikten sonra tekrar düz durdum. Ellerimi yere indirdim ve alnımı dayadım. Burada söylemem gereken bir dua vardı. "Subhane rabbiyel âlâ" üç defa tekrar ettikten sonra ayağı kalktım ve aynı şeyi tekrarladım. . Ellerimi dizlerimin üzerinde koyduğumda burada yapmam hereken duayı düşündüm. Aklıma gelmediği için yere kapandım tekrar. Üç defa "subhane rabbiyel âlâ" dedim. İkinci defa yaparak sağ omzuma selam verdim. Sonra sol omzuma... "esselamu aleykum ve rahmetullah"

Sebebi ibadetim miydi yoksa sürekli 'Allah' demem miydi bilemedim. Düşüncelerimi bir kenara iterek babama baktım. O da selam vermiş ve bana bakmıştı. Çok şey gizliydi gözlerinde. Beni rahatsız eden halleri vardı. "Karel..." ismim kulaklarımı tırmalayarak kalbime kadar ulaştı babamın sesinde.. "Bunu benim sana öğretmem gerekirdi. Üzgünüm. "

Bu kadar.. Hadi Allah'a emanet olun..