Kefaret

Bölüm *1*

Hissetmek

Bir yanım sevilmek isterken diyer yanım, ölümüne korkuyor bundan.

Bütün kalkanlarım kalkarsa, geride nasıl bir ben kalır bilmiyorum. Ağlamaktan korkuyorum çünkü, ağlarsam duramıyacagımı biliyorum.

Öyle derin ki yaralarım, öyle alışmışım ki varlığına, beni ben yapan tek seymiş gibi geliyor.

Yaşayamadığım çocukluğumu yasıyorum rüyalarımda.

Rüya olmayan en güzel anım küçükken mahallenin erkekleriyle maç yaparken, bilerek topu çilek bahçesine atıp sırayla çilek yemek olan bir kızım ben.

Rüyalarında sevginin tadına doyamayan, gerçekte sevgiden köşe bucak kaçan birisinin, ne zararı dokunur ki diger insanlara?

Kalbimden sızan küçük bir damla gibiydi o. Küçük bir miktardı ama etkisi bütün kalbimi önünde diz çöktürecek kadar fazlaydı.

Onun için bir damla göz yaşı akıtmadım. Ama akıtmadım her göz yaşım ruhumdan bir parça götürdü beraberinde.

Kabul edemedim sevebileceğimi. Kaçtım hep. Ne ona belli ettim sevdiğimi nede aklıma anlattım onu.

Kalbimle benim aramda sır olarak kaldı o hep. Kalbim can çekişirken beynim gülümsemem için yalvardı. Bende gülümsedim.

Ağlamayıp gülümsediğim her saniye biraz daha hissizleşmeye başladım.

O benim hayal kırıklarım listesinde başlardan yerini aldı. Bu yüzden nefret ediyorum senden.

Sen benim en güzel rüyamı kabusa çevirdin
*******

2yıl önce

Yüzünü tokatlayan rüzgarın şiddetine bir kez daha lanet okudu Arya . Uçmamak için cebelleşiyordu.

Ağaç yapraklarının hışırtısı korku filmlerini arartmıyordu. İnsanlar çantalarına sarılmış yolda yürümeye çalışıyordu. Komik bi görüntüyü bu.

Önündeki uzun yola baktı genç kız . Eve gitmesi için yürümesi gerekiyordu. Okul sayesinde gözü kapalı yürüyecek kadar ezberlemişti bu yolu.

Sıradan bir hayatı vardı Aryanın . Okuldan eve, evden okula. Bir kaç yakın arkadaşı vardı iyi anlaştıgı. Karakterlerinin zıt olması en büyük artılarıydı sanırım. Birbirlerinden öğrenecekleri o kadar çok şey varki, bunu en net görmenin yolu yanındakinin tecrübeleriydi.

Yüzüne düşen saçlarıyla beraber kafasında hafifleme hissedince arkasına döndü Arya . Havada uçuşan kırmızı beresini görmesiyle ağzından küçük bir çığlık kaçtı.
Beresini seviyordu. Sarı saçlarında çok güzel duruyordu.

Havada son sürat uçan beresinin peşinden koşmaya başladı. Sevdiği bir şeyi kaybetmeyi sevmiyordu. Helede yeni almışken.
Etraftaki insanlar genç kıza tuhaf bakışlarını göndermeyi eksik etmiyorlardı.

İnsanların ona olan bakışları gittikçe tuhaflaşırken, boyundan biraz daha yukarda olan beresini tutmak için yukarıya sıçradı.
Parmakları beresinin ucuna değdiğinde sevinç çığlıkları atmamak için kendimi tuttu Arya . Kolu ve bacaklarını biraz daha gererek yükselmeye çalıştı. En sonunda beresini avucunun içine hapsettiğnde çok sevdiği kırmızı beresine kavuşmuştu.

Havadan inişi çıkışı kadar kolay olmamıştı. Nasıl oldugunu anlamadığı bir şekilde kendisini yerde bulmuştu genç kız . Sanırım yükselmek için bacaklarını fazla germişti.

Elinde kırmızı beresiyle önündeki siyah ayakkabılara bakıyordu. Çok sert olmasada yüz üstü yere çakılmıştı. Şuan yukardan ne kadar komik durduğunu düşünmek bile istemiyordu.

Elleriyle yerden destek alarak doğrulmaya çalıştı. Kafasını siyah spor ayakkabıların sahibine diktiginde, şaşırmakla gülmenin arasında kalmıs yüz ifadesiyle ona bakıyordu genc adam .

Beresine o kadar cok odaklanmıştı ki karşıdan gelen genç adamı görmemişti. Genç adam ise Arya'yı farketmesine rağmen yoluna devam etmisti. Ama Arya'nın son atağını beklemiyordu.

Karşısındaki adamın mavi gözleri ve keskın yuz hatları vardı. Aryanın aksine siyah sacları vardı. Yutkundu genc kız. Karşısındaki adam gerçekten nesef kesicıydı.

Yeterince rezil olduguna kanaat getirip, alelacele ayaga kalktı Arya .
"pardon" hızlıca sag elinde tuttuğu bereyi gösterip "berem rüzgarda uçtu da"

Genc adam cevap vermeyip Aryanın yüzüne alaycı bir ifade ile baktığında, rezilliğine Nalet etti genc kız . "neyse, tekrardan pardon." rezilliğini bir nebze azaltmak elini uzatıp"Bu arada ben arya" suda son çırpınışlarını yapıyordu genc kız ama kurtulmak yerine biraz daha dibe batıyordu

Bir kez daha cevap vermediğinde, havada kalan elini geri çekti Arya . Daha fazla uzatmayıp, utançtan kızarmış yanaklarıyla arkasına döndü. Şuan dünyadan yok olmak istiyordu.

Bir iki metre ilerledikten sonra kadifenimsi bir ses işitti
"Arya"

İsmimin soylenmesıyle geriye baktı . Genc adam ona sesleniyordu "Yiğit. Adım Yiğit"

Aryanın genc adam kendisine cevap vermedi diye solan yüzü, tekrardan eski haline dönmustu. Genc adamın ismini ogrenmesinin verdigi mutlulukla "tanıştığıma memnun oldum Yiğit" dedi genc kız.